Het afgelopen weekend werd voor de 10e keer de Miljonair Fair gehouden in de RAI, Amsterdam. Gisteren (maandag) werd hier nog een dagje achteraan geplakt, speciaal voor ‘zakenlui’ en vooral in het teken van netwerken.
Ik kreeg de leuke kans bij deze beurs aanwezig te zijn. Wat moet ik op een Miljonair Fair, zul je je misschien afvragen? Als snotneus van 18 jaar, niet miljonair en niet eens bevóegd een Porsche te rijden. Wel, ik kwam natuurlijk de mode bekijken! Voor zover deze er zou zijn, want ik had geen idee. Ik ging bewust heel bevooroordeeld én onbevooroordeeld (ik denk dat dat wel samen kan gaan) om te kijken of mijn verwachtingen van zo’n Fair nou eigenlijk reëel waren. Er van uitgaande dat mijn verwachtingen wellicht ook wel jouw verwachtingen zijn, en het dus leuk zou zijn mijn bevindingen te delen. Dat was meteen mijn tweede motivatie: jou uit de droom helpen… is de Miljonair Fair onterecht bevooroordeeld, of is het imago heel reëel? De vrouwelijke Jort Kelder uithangen voor één dag, dat leek me wel wat!
Misschien handig ter verduidelijking op te sommen wat mijn vooroordelen dan wel waren van deze beurs:
– Iedereen die er komt is miljonair óf heel bekend en doet alsof hij/zij miljonair is.
– Er worden rechtstreeks tonnen en miljoenen uit te geven. Een boot, een huis, een auto, gewoon alsof het niets is.
– De Miljonair Fair, daar kom je niet zijn als je iets anders van plan bent dan veel geld uitgeven.
– Alle aangeboden spullen kosten minimaal een ‘ons’ formaat auto.
– Alles is chic, duur, protserig, en bekakt. En als je niet in dat plaatje past, wordt je met de neus aangekeken.
Dan ga ik jullie nu, door middel van mijn foto’s, een impressie geven hoe het er écht aan toe gaat:
Om maar meteen één vooroordeel weg te nemen: niet alles is ontzettend duur. Eén van de eerste stands die ik tegenkwam was bijvoorbeeld van ICI Paris. Natuurlijk geen ICI Paris met uitverkoopbakken (meer zoals een Douglas in de PC Hoofdstraat: alleen maar dure merken), maar alsnog een ICI Paris. De gezellig meiden konden je hier een make-up touch up geven. Dit ging voor mij natuurlijk niet op (lees dit als je nog niet op de hoogte bent).
Hoewel ik bij de informatiebalie bij binnenkomst meteen teleurgesteld werd met het feit dat alle modeshows in het weekend waren geweest, en er geen mode meer te vinden was op de beurs, viel dit reuze mee! Al gauw kwamen we bij deze leuke stand, die er meer uitziet als boetiek en waarvan de eiganeressen heel spontaan waren. Het concept vond ik ook nog eens erg leuk en praktisch: een laptoptas en handtas in één. Als Internet addict staat een dergelijke tas nog steeds op mijn wishlist. De tassen kosten €349 euro, maar de portomonnees maar €79 euro. Ik zeg: koopje!
En er waren meer van dit soort boetiekjes. Hier allerlei mooie sjaals en andere accessoires. Een simpele sjaal begon al bij €70,-. Gewoon betaalbaar dus.
Ook heb ik gezellig staan kletsen met de dames va Monique Collignon. Monique komt met een betaalbare lijn van Wehkamp. Hoezo Miljonair Fair? Budget Fair!
Mijn hoogtepunt van de dag: een nail touch up door Koh! Het standje van Koh was onderdeel van het Jackie (inderdaad, van het tijdschrift) hotel. Dit ‘hotel’ was een aparte ruimte in de hal, waar allemaal vrouwen gerelateerde standjes stonden. De enthousiaste Judy heeft me zeker verliefd doen worden op de producten van Koh. Mijn handen ruiken nog steeds heerlijk en zijn onweerstaanbaar zacht!
Heel professioneel (en commercieel): ik kreeg een folder mee in dit chicque zakje waarin aangekruist staat welke producten Judy voor me gebruikt heeft. Zo kan ik ze makkelijk terugvinden als ik mijn aankopen ga doen natuurlijk, is de achterliggende gedachte.
Ik ben geen specifieke kunstliefhebber, maar houd wel van mooie spullen. Schilderijen vind ik vooral mooi als ze níet abstract zijn, maar wél fascinerend. Deze prachtige kunstwerken voldeden zeker aan deze vereisten: het zijn foto’s van allerlei dagelijkse voorwerpen waarin poppetjes aan het werk zijn. Het poppetje in het glas zwemt – als je goed kijkt. Opzich niet heel bijzonder, maar al die kunstwerken bij elkaar zag het er heel grappig en origineel uit.
Dit schilderij was mijn favoriet, ik zou het serieus in mijn huis willen hangen. Als je me ergens van aan een infuus kunt leggen, zijn het vette Frieten!
De prijs voor origineelste concept gaat zeker naar Telfort. In hun spotjes spotten ze al met ex-miljonairs, dus het was eigenlijk voor de hand liggend dat ze op de Miljonair Fair niet mochten ontbreken met een stunt. Maar zo’n budget merk op de Miljonair Fair, ik dacht dat dat écht not done was.
Nee hoor! Hans Kazan, die voor Telfort aanwezig was, had als ex-miljonair gelukkig veel zelfspot en datzelfde gold voor het publiek. Wie had zelfspot verwacht op de Miljonair Fair?
De familie uit de spotjes mocht niet in de stand ontbreken.
Hoezo Kaviaar? En ordinaire snoepzak, zul je bedoelen!
Voordat je gaat denken dat ik helemáál niet op de Miljonair Fair was, ik zag natuurlijk óók heel veel dure auto’s.
Dit kan niet anders of een Miljonair Fair-probleem zijn: stoelen zo duur aankleden dat je ze simpelweg niet meer kunt gebruiken als stoel.
Volgens mij kan het niet duidelijker: wij hebben niet genoeg écht rijke mensen in Nederland om een Miljonair Fair te organiseren waarbij alles écht bij een miljoen begint. Ik zou benaming van deze beurs dan ook liever als ‘deluxe’ zien. Alles wat er op de beurs te zien en doen is, is namelijk gewoon lekker luxe. Maar zeker niet alles is onbereikbaar en/of onbetaalbaar. Ook zeker niet iedereen die er loopt is miljonair en komt er om te shoppen. De beurs is veel meer een dag van amusement en contacten leggen.
Ik was vrij onzeker op de heenweg. Ik ben tenslotte geen 50-jarige zakenvrouw met Chanel tas en mantelpak, en ik had ook geen enkele behoefte te doen alsof. Dat met de neus aangekeken worden viel echter réuze mee. Ja, ik viel lichtelijk uit de toon, maar daar ben ik eigenlijk ook wel aan gewend. Mensen waren vooral nieuwsgierig wat ik kwam doen en waarom ik al die foto’s maakte. En dat heb ik heel trots en eerlijk uitgelegd. Om eerlijk te zijn: de enige BN’ers die ik gespot heb (Regilio Tuur met vriendin) vielen met hun uitdossing nog veel meer uit de toon. Mij hoor je niet klagen hoor, mooi om naar te kijken! En ik neem aan dat zij het ook gewend zijn.
Zijn er dan ook nog vooroordelen wél waar? Ja. Bij aankomst arriveerde er meteen een dikke Porsche vol luidruchtige Chanel tasjes en mantelpakken. Miljonairs? Ik weet het niet. Uiterlijk vertoon? Jazeker. Maar niet zo dat het de boventoon voert en irritant wordt.
Als je van luxe houdt, zoals ik dus, is de Miljonair Fair een leuke ervaring en er geen enkele reden om buiten de boot te vallen. En om eerlijk te zijn: ik kan geen beter evenementen verzinnen wat ideaal is voor man én vrouw.
En oh ja, voor het geval het je afvroeg: ik heb Jort Kelder niet gezien, helaas.
Is jouw beeld van de Miljonair Fair veranderd?
Foto’s door mij en Jan Neman.
