Iemand in mijn omgeving raadde me sterk aan naar een homeopaat te gaan. Ik ben redelijk sceptisch en nuchter, maar daarnaast ook goed gelovig, nieuwsgierig en ik sta voor veel dingen open. Wat had ik te verliezen? Begin november zat ik bij de homeopaat. Wat een opluchting toen ik daar naar buiten liep! Eindelijk voelde ik me begrepen. Er was eindelijk iemand die luisterde naar mijn ervaringen en klachten, mijn gevoel en intuïtie. Die deden er blijkbaar toe! De dermatoloog had enkel één minuut een blik op mijn huid geworpen. Die minuut stond gewoon niet in verhouding met al de frustraties, al het verdriet en al de moeite van maanden – ik voelde me niet serieus genomen.
De homeopaat was heel zeker van zijn zaak, en had een duidelijke, persoonlijke aanpak voor me. Voor duidelijkheid en persoonlijke aandacht ben ik heel gevoelig, dus ik was meteen vastbesloten dat ik hem wilde vertrouwen. Aan mijn huid kon hij zien en uit mijn klachten en verhaal maakte hij op, dat mijn probleem van binnenuit kwam en niets met make-up te maken had. Nadat hij mijn organen gemeten had via accupuntuur wist hij het zeker: ik heb een schimmel. Iedereen heeft schimmels (net zoals bacteriën e.d.), bij mij is er simpelweg één te dominant geworden en irritant gaan doen.
Deze schimmel is ooit ontstaan vanuit mijn darmen (mijn darmen waren al tijden een gevoelige plek tijdens bijv. stress), en toen mijn afweersysteem niet sterk genoeg was door (daar heb je hem weer) stress, heeft de schimmel vermoedelijk door kunnen breken en mijn huid aangetast. De huid is namelijk het afweersysteem van de darmen. Als we nu teruggaan naar wanneer mijn klachten begonnen: rond mijn eindexamens, na een periode van stress dus.
Maar niet alleen mijn huid (een orgaan) was aangetast, de schimmel heeft het epiteel (de buitenkant) van al mijn organen aangetast, bleek uit die meting. Toen ik zei dat ik in het verleden heel vaak blaasontsteking heb gehad, was het kringetje dus rond. Want bijvoorbeeld ook mijn blaas en lever waren er niet goed aan toe.
Omdat mijn lichaam met mijn levensstijl (ik zorg slecht voor mezelf – ik kan bijvoorbeeld erg moeilijk ontspannen en heb snel stress, een slechte combinatie) niet sterk genoeg was om de schimmel zelf weg te jagen, lag de focus van de homeopaat in eerste instantie bij mijn lichamelijke conditie verbeteren. Het klimaat in mijn darmen moest zo worden aangepast, dat de schimmel er niet meer kan leven. Daarvoor heb ik een dieet gekregen. Dat betekent dat ik nu al vijf weken geen suiker, vlees vis, zuivel, pinda’s, frituur, wit brood e.d..
Vooral in het begin was het dieet zwaar. Ik ben een echte suiker- en vleeseter. Doordat deze twee ingrediënten van het menu werden geschrapt, ging ik veel meer eten: ik had geen verzadigd gevoel meer! Uit eten gaan was en is werkelijk een ramp: ik heb heel wat restaurants gehad, maar ik kan echt geen ander gerecht eten dan vegetarische chap tjoi van de Chinees. Ook in groepen eten is niet leuk. Soms zit ik in mijn ééntje droge rijst te eten, en tijdens evenementen moet ik alles afslaan.
Ook kwam ik voor het eerst in mijn leven bij een natuurvoedingswinkel. Jarenlang heb ik (ik geef het maar gewoon toe) mensen uitgelachen die naar een natuurvoedingswinkel gingen, bakker of groenteboer gingen. Wat is er mis met Albert Heijn? Klinkt erg hypocriet uit mijn mond, maar als het om eten ging, was mijn opvatting zeker: ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Het verhaal van de homeopaat en de tomaat, maakte echter zoveel indruk dat ik eigenlijk nooit meer niet-biologisch wilde eten. Ons eten is tegenwoordig zo ‘doorgefokt’, zo chemisch behandeld, dat ‘ze een voorwerp maken dat lijkt op een tomaat, maar waar geen enkele voedingswaarden meer in zitten’.
Omdat ik wist dat er moeilijke momenten gingen komen, kocht ik maar meteen een bak soja-ijs. Zo had ik toch nog mijn guilty pleasure, want ijs: daar mag je mij met -20 graden nog voor wakker maken! Guess what? De tweede dag heb ik er drie hapjes van gegeten, maar sindsdien staat het pak onaangeroerd in de vriezer. Ik ben overtuigd: als je om wat voor reden dan ook je levenspatroon wilt veranderen, dan staat je niets anders te doen dan het een paar weken zéér gedisciplineerd volhouden. Ik heb dan ook geen enkele keer gezondigd. Het resultaat is dat het al gauw geen enkele moeite meer kostte, en dat ik niet eens meer aan ijs dénk. Gelukkig voor mij ben ik ook niet zo’n eter. Ik kán het goed, maar ik kan het ook goed laten staan. Deze levensstijl ga ik dan ook zo goed mogelijk voortzetten, want is simpelweg veel beter voor mij. En om eerlijk te zijn: ik zal ook nooit meer zo onbezorgd ijs eten als ik altijd gedaan heb, nu ik weet hoeveel suiker er zit in mijn porties en hoe slecht (!) suiker eigenlijk voor je is.
Afgelopen week had ik mijn tweede afspraak met de dermatoloog, mijn tweede afspraak met de homeopaat, en de allergietest. Uit deze test is niets gekomen: ik ben niet allergisch voor de Europese standaardreeks die ze getest hebben – dat zijn de meest voorkomende Europese allergieën. Dit bevestigt voor mij alleen maar de ideeën die de homeopaat heeft over mijn huidproblemen. Zelfs terwijl de dermatoloog er heel zeker van is dat ik géén schimmelinfectie heb (‘dat ziet er heel anders uit’).
De dermatoloog kon verder alleen maar constateren dat mijn eczeem minder is geworden (wat ik denk te danken te hebben aan het dieet), en ze bood me antibiotica aan voor de acne die ik nog op mijn voorhoofd heb. Deze kuur wil ik niet doen, omdat ik het plan van de homeopaat wil volgen. Hij heeft me juist net probiotica gegeven als aanvulling op mijn dieet, antibiotica zou me alleen maar weer zwakker maken en de schimmel meer kans geven.
De theorie van de homeopaat wat betreft de toch nog zeer aanwezige acne op mijn voorhoofd, en de jeukende ogen (niet mijn huid, maar mijn ogen zelf jeuken vreselijk op het moment!) is het verzet van de schimmel. Een schimmel is namelijk erg hardnekkig, en laat zich niet zomaar wegjagen. Voordat ik van dit leuke wezen verlost ben, ben ik dan ook zeker nog een aantal maanden verder. Daarnaast kan ik dus nare bijverschijnselen krijgen, veroorzaakt door de rebelerende schimmel die merkt dat hij wordt weggejaagd.
In het consult van vorige week heeft de homeopaat verder mijn organen opnieuw getest, om te kijken of er vooruitgang had plaats gevonden in hun toestand. Wat bleek? Al mijn organen waren hersteld! Volgens de homeopaat heeft mijn lichaam zich veel eerder hersteld dan gemiddeld, en heb ik dus bewezen ook goed mijn best gedaan tijdens mijn dieet. Nu worden er langzaamaan producten aan mijn dieet toegevoegd (ik mag nu ook af en toe vette vis, geiten producten, eieren en kip), en krijg ik supplementen die specifiek mijn huid nog moeten verbeteren. Het orgaan ‘huid’ was tenslotte het meeste aangetast, en nog lang niet de oude.
Make-up. Het is een verboden woord in mijn hoofd, ik probeer er niet aan te denken en het geen optie te laten zijn. Toch sluipt dit leuke woord soms in mijn gedachten. De afgelopen weken ben ik vaak genoeg overmoedig geweest – ik dacht dat het einde van deze stomme periode in zicht was, en ging weer kliederen. Jullie zagen me soms met mascara, soms met ook wat poeder en blush. Een enkele keer ging ik aan de gang met foudation en oogschaduw (de duivel!).
God straft meteen. Iedere keer kreeg ik daarna opnieuw last. Volgens de homeopaat komt dit doordat de schimmel sterker wordt van de chemische stoffen die in make-up zitten. Daarnaast lijkt mij huid beter hersteld dan deze is – veel cellen zijn nog ‘open’ en beschadigd- en is dus gewoon nog niet goed genoeg in conditie om make-up te kunnen verdragen. Make-up blíjft de komende maanden dus een verboden woord.
De enige onzekerheid die ik nog over heb is dat ik uiteindelijk helemaal geen schimmel blijk te hebben. Een schimmel kan namelijk niet wetenschappelijk worden aangetoond, dus ik moet op dit punt op één persoon vertrouwen – de homeopaat. Dat vind ik nog steeds eng, maar het feit dat ik weinig alternatieven heb om te volgen maakt het makkelijker.
Mijn vader zei een paar dagen geleden: ‘Je hebt al een hoop bereikt’. Ik antwoordde lekker mokkend: ‘Ik heb pas wat bereikt als ik weer make-up mag dragen’. ‘Nee’, zei hij, ‘dat is je einddoel’. En ja, hij heeft gelijk. Ik ben een ongeduldig persoon, wil dat de dingen gaan zoals ík dat wil, maar hier heb ik gewoon heel beperkt invloed op en mijn geduld wordt dan ook ernstig op de proef gesteld. Dat is frustrerend, maar wat me veel troost biedt is dat deze situatie me heel veel leert. Ik heb de neiging te denken dat het leven maakbaar is, en deze situatie laat me nog maar eens voelen dat dat onzin is. Daarnaast ben ik veel bewuster gaan leven, waar ik dankbaar voor ben. En de situatie heeft me ook zelfvertrouwen gegeven: van de één op de andere dag móest ik anders gaan leven. Mijn eet- en leefpatroon moest anders, ik moest naar mijn lichaam gaan luisteren. Waar ik (bij wijze van spreken) niet at omdat ik daar geen zin in had, en wel at terwijl ik allang genoeg had, is nu de enige vraag nog maar: ‘Is dit goed voor me?’. Inmiddels slik ik 15 voedingssupplementen op een dag, terwijl ik eerder weigerde er één te nemen. Die veranderingen zijn ingrijpend, en hebben me sterker gemaakt.
Heb jij dergelijke frustraties en onzekerheden gehad in je leven?
Foto’s door Shirley Visser, Bas Visserman en Shenyce Bosch.
