Sommigen vinden haar maar overschat, anderen vinden haar (alsnog) geweldig: Adele. In ieder geval is ze de laatste jaren ontzettend populair, maar vooral de laatste dágen veel in de publiciteit. Het begon allemaal met Karl Lagerfeld die in een interview voor Metro (waar hij gasthoofdredacteur was) Adele ‘a little fat‘ noemde, waar vervolgens veel ophef over ontstond. Vervolgens was Adele natuurlijk dé ster van de Grammy awards, waar ze er maar liefst zes van won. Ook staat Adele in het maartnummer van de Amerikaanse editie van de Vogue (zoals de titel al zegt), én als klap op de vuurpijl waren er vandaag veel verdrietige tweets en dergelijke, omdat Adele bekend heeft gemaakt dat ze de komende vijf jaar niet zal werken (zingen).
Natuurlijk wil ik het hebben over die Vogue (cover), maar eigenlijk meer over tijdschriften (en de mensen die erin te zien zijn) in het algemeen. Want wat mij na de opmerking van Karl en de beelden van en reacties op de foto’s van Adele in Vogue te binnen schoot was: waarom plaatst men eigenlijk zoveel actrices, zangeressen, en andere celebs in bladen? Waarom wordt er zoveel energie gestoken in het omtoveren van Adele tot een perfect model, terwijl (zo luidt veel commentaar ook) haar beroep toch echt zingen is? En daarnaast: waarom houdt Vogue zich niet gewoon echt alleen maar bezig met mode, in plaats van een interview met Adele toe te voegen dat over allerlei andere zaken gaat?
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is (ik zal nog eens andere woorden gebruiken): als ik een Vogue zou kopen, dan zou ik dat doen omdat ik mode wil zien, mode wil lezen; omdat ik me simpelweg wil bezig houden met mode. Heel zwart/wit gezegd heeft Adele (voor mij althans) niets met mode te maken, en vind ik haar dus een afleiding. Modellen hebben toch als beroep om kleding te laten zien in tijdschriften? Ik heb absoluut niet iets persoonlijks tegen Adele overigens. Zij is hier slechts een voorbeeld, en ik had elke andere celebrity kunnen nemen om mijn ideeën te illustreren.
De stelling van deze keer luidt dan ook:
“Vrouwenbladen zouden zich meer moeten richten op één onderwerp, zoals ‘mode’, ‘celebs‘,’real life‘ óf psychologie”
Ik zeg hierop dus gelijk ‘ja’! Doordat alle bladen tegenwoordig een zo breed mogelijk publiek aan willen trekken en óveral de beste in willen zijn, gaan bladen zo op elkaar lijken. Omdat je simpelweg niet overal goed in kunt zijn, wordt je overal net niet genoeg in, en dat gaat ten kosten van de kwaliteit van een blad.
Dat betekent ook dat mode wel wat meer gescheiden mag worden van celebs, dat was tenslotte het onderwerp waar ik over begon. Het is een ander verhaal wanneer een blad zich specifiek op deze combinatie richt (zoals website perezhilton.com doet). In elk ander geval zal een ontwerp en een shoot alleen maar naar de achtergrond verdwijnen, doordat de celeb de aandacht trekt.
Mijn mening hebben jullie nu wel duidelijk gehoord. Vanzelfsprekend ben ik heel erg benieuwd of jullie het met me eens zijn of juist helemaal niet. Wat zijn jullie ideeën erover? Misschien vind je mode juist alleen maar interessant als het door ‘persoonlijkheden’ wordt gedragen, in plaats van modellen? Of misschien vind je de afwisseling in een blad juist fijn? Laat je horen!
Gebruikt als bron (ter inspiratie en ondersteuning):
Fashionista.com (bron van de beelden).
