Aan het einde van die post vertelde ik dat ik contact had gehad met de redactie van Jansen, en dat zij mij vertelden dat ze wat meer van de tuttige tour af zouden gaan en wat stoerder en jonger zouden worden. Dat moest o.a. gaan blijken uit het nummer april-mei 2012: het lentenummer. Die is inmiddels bij mij in huis, goed doorgespit en onder de lens genomen. Tijd dus voor een vervolg van mijn ‘Jansen ervaring’.
Als ik het blad voor me zie liggen is het eerste wat opvalt: de knalroze panty op de cover. Ik ben, zoals jullie weten, niet vies van een kleurtje, maar nee: ik ben geen fan van de styling van dit kiekje. De foto ziet er wat vrolijker en stoerder uit dan de vorige cover, maar naar mijn idee moet er met het thema ‘groen seizoen’ en ‘lente’ toch meer te doen zijn dan netkousen en een spijkershort die openstaat. Lente staat voor mij namelijk voor vrijheid en spontaniteit, terwijl ik de cover juist vrij ‘gemaakt’ en geposeerd vind.
Bekijk je de cover vervolgens wat aandachtiger, dan zie je dat de slogan is verdwenen! ‘Niet rijk, wel smaak’ is veranderd in ‘Voel je rijk’. Al gauw blijkt dat dit hoogstwaarschijnlijk een bewuste keuze is (natuurlijk is het dat, een typfout lijkt me sterk), want in het blad staat een ingezonden mail van een lezeres die zich afvroeg waarom de kleding in het vorige nummer zo prijzig was?: ‘Dan zou ik toch wel de Elle kopen?’. De redactie legde uit – wat ze eerder ook al mij deden- dat hun slogan er niet zozeer op slaat dat alles budget vriendelijk moet zijn, maar over de combinatie en balans tussen luxe en primitiviteit, zelf maken en kopen, duur en goedkoop en ga zo maar door. Blijkbaar gaf de oude slogan een vertekend beeld ten opzichte van dat uitgangspunt.
Onderwerpen die ik vervolgens tegenkom zijn ‘zelf een lamp vouwen’, ‘moestuinieren’, ‘de stad Lille’ en ‘sieraden maken van edelstenen’. De doe-het-zelf-projectjes vind ik erg leuk omdat ik weinig blad ken voor de volwassen vrouw waarin deze zo’n prominente rol krijgen. En dat terwijl creativiteit zo leuk en belangrijk is! Hier ligt dan ook zeker een kracht van Jansen. Ten opzichte van het vorige nummer zijn de projecten vooruit gegaan: een eigen lamp vouwen is toch wat spectaculairder dan een bloemenslinger maken voor om je fiets, tenslotte.
Het onderwerp ‘moestuineren’ vond ik erg leuk omdat het zowel bij het ecologische en niet-te-duur-doen-als-het-goedkoper-kan uitgangspunt van Jansen past, als dat moestuinen ook echt gewoon een nieuwe trend lijkt te zijn. Ik zie en hoor er opeens overal over, en persoonlijk lijkt het mij ook énig.
Daarnaast kwam ik een artikel tegen over de Koninginnedagmarkt – een evenement dat in een blad als Jansen ook eigenlijk niet kan ontbreken. Niet meer actueel voor als je het blad na de 30e leest, maar dat mag de pret niet drukken vind ik. Hoe organiseer je het nou om op een vrijmarkt te gaan verkopen? Veel mensen (ik ook!) vinden het een vreselijk gedoe en zeggen toch maar: ‘Misschien volgend jaar…’. Jansen legt met dat artikel echt de vinger op de zere plek en spoort aan deze keer de zomer wél met een opgeruimd huis in te gaan.
Het interview (in de rubriek ‘Het Jansen moment van…’) met een dame die zowel in de branch werkt van luxe producten als daarnaast belangeloos ontwikkelingswerk doet, vond ik erg mooi gevonden. Dit versterkt het contrast dat Jansen volgens mij graag wil benadrukken: het contrast tussen luxe en welvaart tegenover ‘terug naar de kern van sociaal, creatief, en zelfredzaam zijn’.
Net als ik dacht dat Jansen gelukkig iets minder op moeders leek te zijn gericht, belande ik op de pagina met streetstyle, die dit keer aan kinderen was gewijd. Helemaal niets mis met kinderen met een leuke, hippe stijl natuurlijk, maar zo’n hele serie vond ik voor lezers van mijn leeftijd toch niet zo heel interessant.
Tot slot wil ik Jansen nog even een pluspuntje geven voor het feit dat ze bewust vragen om interactie d.m.v. mailtjes en reacties, en dat er ook plaats is voor kritische kantekeningen. Dat geeft Jansen het gevoel een eerlijk en oprecht blad te zijn, in alle opzichten, en dat mis ik weleens bij overige bladen.
Dan is het tijd om de vergelijking te gaan maken tussen de twee edities: is Jansen echt veranderd? Mijn antwoord is ‘nee’. Hoogstwaarschijnlijk is dat echter ook helemaal niet het doel geweest, want dan hadden ze het blad beter meteen ook een nieuwe naam kunnen gaan. Jansen is nog 100% herkenbaar en ik zie vrij veel thema’s (zoals de bijzondere groente en kruiden bijvoorbeeld) op verschillende manieren in beide edities terugkomen. De vraag is echter: zijn er dan wel verschillen? Daarop zeg ik ‘ja’.
De grootste verandering is naar mijn idee hun nieuwe slogan: een aanschrijvende zin op de cover is toch veelzeggend voor een blad. Naar mijn idee staat deze ‘Voel je rijk’ slogan voor het volgende: Jansen wil geen ‘koopjes’ blad zijn, maar een mix. Persoonlijk vind ik dat jammer. Veel tijdschriften proberen namelijk al die mix tussen duur en budget op te zoeken, terwijl het ook wel eens lekker verfrissend zou zijn als een blad zou zeggen: op alleen een goedkope manier leven is ook prima en kan niet zo leuk en fijn zijn.
Conclusie is dus dat Jansen niet bedoeld is voor de dames die van echt mijn weinig moeten rondkomen en daar graag praktische hulp en advies bij willen, maar voor dames uit de middeklasse die willen besparen waar het kan, maar voor iets moois, bijzonders en/of aparts wel willen spenden.
Jansen magazine kost €4,95, maar voor drie nummers (een klein abonnement dus) betaal je €10,-. Dit nummer (jaargang 3, nummer 2) ligt nog tot en met half juni in de schappen.
Koop jij Jansen magazine wel eens? Ben je anders over het blad gaan denken na deze post te hebben gelezen?
Foto’s door mij.