Gisteren viel mij op Twitter ineens de kritiek op die werd gegeven op een blog op Vogue.nl (juist ja, de website van de Nederlandse Vogue). Modejournalist Tess van Daelen noemde het blog een ‘flutblog’ en velen waren het met haar eens. Kijk maar:
Ook op de Facebook pagina van Vogue zelf werd er niet bepaald positief gereageerd op de blog:
Mijn aandacht was natuurlijk gewekt, en dus ging ik gauw kijken lezen. Vooral omdat Tess (ze tweette er later achteraan: ‘Sorry trouwens voor mijn zuurpruimtweet op de vroege ochtend’) verreweg niet de meest cynische modejournaliste is. In tegendeel. Toen ik flarden las van: ‘Doutzen… ondeugende ogen… toch een slimme meid… we noemen haar poes’ begreep ik wel waar de kritiek vandaan kwam. Het niveau van de blog was niet erg hoogstaand. Een (serieuze?) vergelijking tussen Emmanuelle en zijn eigen vrouw Marianne leek mij persoonlijk een beetje ongepast. Toch vond ik er niet één, twee, drie een regel waarvan ik vond dat deze ‘echt niet kan’, maar ook ik had inderdaad meer verwacht van Vogue.
Ik wil echter niet zomaar een oordeel vellen, dus ging ik eerst op onderzoek uit. Naar de auteur bijvoorbeeld, want dat lijkt me geen stap om over te slaan. De auteur is de hairstylist Christiaan Houtenbos en hij blijkt het haar te verzorgen op zo’n beetje de belangrijkste shoots wereldwijd. Een overzicht van zijn werk geeft je een impressie. Ik lees wat van zijn andere blogs, en kom tot de conclusie dat Christiaans manier van schrijven wellicht een beetje als zijn manier van doen is. Dit is púre invulling (ik zeg het er hierbij nadrukkelijk bij!) want ik heb meneer Houtenbos nooit ontmoet. Hij komt gewoon vrij ‘no nonscense’ op me over, en dat heeft – eerlijk is eerlijk- ook wel wat verfrissends tussen alle journalistieke stukken van topniveau. Zijn ‘no nonscene’ manier was voor mij geslaagd geweest als hij toch een boodschap, doel of kern in het stukje had verwerkt, maar deze lijkt dan weer ver te zoeken. Hoe is dat voor jou? Ben jij het eens met de volgende stelling?
“De blog Doutzen en Emmanuelle hoort niet op Vogue.nl”
Mijn mening is dus dat ik het gevoel heb dat de blog inderdaad wel onder de maat is, maar vooral ook dat ik bij lange na geen kritiek durf te hebben met mijn 18 lentes op een hairstylist die al zoveel meer gezien heeft van de (mode)wereld dan ik. Ik kijk niet snel tegen iemand op, maar bij ‘modemensen’ heb ik die neiging nu eenmaal eerder. Ik vind het aannemelijker dat ik Houtenbos’ punt gewoon niet vat, dan dat hij een slecht blog schrijft. Snap je? Aan de andere kant: Houtenbos is geen schrijver, maar een hairstylist. Dat hij op journalistiek gebied de plank eens mis slaat, is vanuit dat oogpunt dus niet zo gek. Vogue had hem daarin wellicht tegen moeten houden, maar daarmee verliest een blog wel de spontaniteit die een blog vaak kenmerkt, vind ik persoonlijk. Kortom: mijn gevoel en verstand bij elkaar opgeteld ben ik vrij neutraal tegenover deze stelling en ik vind voor zowel ‘voor’ als ‘tegen’ wat te zeggen.
Ik had Houtenbos dan ook graag gevraagd om zijn idee achter het stukje, maar je begrijpt misschien wel dat ik de poging niet heb gewaagd. De kans op resultaat leek me vrij nihiel. Beste Christiaan Houtenbos: mocht je dit toch nog lezen, de stage is alsnog yours.
Toch hoop ik dat jullie zonder Houtenbos’ bedoeling te weten ook willen reageren op mijn stelling van deze keer, en jullie ideeën bij de blog. Ik ben vooral benieuwd of er ook lezers zijn die van mening zijn dat niet elke tekst een diepgaande, hilarische of geforceerde column hoeft te zijn – dat een shoot van zo dichtbij, door de ogen van zo’n getalenteerde stylist, ‘meemaken’ soms ook genoeg is. Zelfs voor Vogue? Tess van Daelen vindt dat laatste in ieder geval niet en wilde voor mij haar oordeel ‘flutblog’ uitleggen en beargumenteren, zodat ik deze hier met jullie kan delen:
*Reactie op verzoek verwijderd*
Hier lees je alle blogs van Christiaan Houtenbos.
Wat is jouw reactie/mening op de stelling?
