Zoals jullie via Twitter en Facebook hebben kunnen lezen was ik gisteren aanwezig bij de bekendmaking van de winnaar van de Frans Molenaar-prijs 2012. Deze prijs is in het leven geroepen door Frans Molenaar, modeontwerper (misschien ken je hem van zijn collecties bij C&A?), die met deze prijs (een geldbedrag van €10,000 te besteden aan de ontwikkeling als ontwerper, betaald uit eigen zak) jonge ontwerpers een steuntje in de rug wil geven en de mogelijkheid wil geven op eigen benen een collectie te kunnen ontwerpen. Naast geld kan de winnaar ook rekenen op Frans’ adviezen, en daarbij natuurlijk op een vliegende start door middel van een hoop publiciteit die bij deze uitreiking komt kijken.
Regelmatig worden ‘zijn’ winnaars later ook wel degelijk succesvol. Zo won Percy Irausquin de prijs in 2001. Al vanaf 1996 helpt Frans jonge talenten in de sector op deze manier en ik vind zijn initiatief echt voor passie van het vak getuigen. Sowieso vind ik het de moeite waard om te melden dat, waar Frans altijd redelijk serieus en streng op foto’s staat (waar ik het tot nu toe van moest hebben), erg bescheiden en sympathiek overkwam. En oh ja: ook al is zijn look vrij simpel en klassiek, het is me nu ook duidelijk dat je hem niet op de verkeerde sokken zult betrappen (waarom zou ik denken van wel?).
Terug naar het onderwerp. Jaarlijks worden er vijf kandidaten geselecteerd voor de Frans Molenaar-prijs, waarvan één de winnaar of winnares wordt nadat hij/zij zijn/haar collectie heeft laten zien tegenover de jury. Deze jury bestaat al die jaren al uit dezelfde personen: Jhim Lamoree (kunsthistoricus), José Theunissen (docent aan ArtEZ), Lous Geerlings (stylist en fotograaf), Milou van Rossum (mode journalist), Ruud van der Peijl (‘style- and imagemaker’) en Fiona Hering (mode deskundige en tegenwoordig chef mode bij Vogue Nederland). Juist, je leest het goed: Frans zelf zit niet in de jury. Hij is onafhankelijk en maakt alleen maar mogelijk, wat zijn bescheidenheid alleen maar bewijst. De kandidaten worden geselecteerd op basis van werk dat zij jaarlijks in maart in kunnen sturen.
Bij de geselecteerden zaten dit jaar (en niet voor het eerst) vier kandidaten afkomstig van ArtEZ. Hieruit blijkt toch maar weer dat de meeste modetalenten van deze school komen. Voor wie nieuwsgierig is: kandidate nummer 5, Hoi Man Cheung, is afkomstig van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Omdat de al deze kandidaten al ‘voorgeselecteerd’ waren, waren ze allemaal geweldig om naar te kijken en was de jury -waarvan ik zeker geloof dat ze ook kritisch zijn- over allemaal vol lof. Zoals altijd geldt echter wel: er kan er maar één de winnaar zijn. Wie dat werd zul je zien tijdens onderstaande fotos.
Wanneer onderstaande collecties je bekend voorkomen: dat kan! De kandidaten afkomstig van ArtEZ hebben namelijk ook al dezelfde collecties geshowd tijdens de finals, waar ik hier en hier over schreef. Sinds ik helemaal weg was van die shows heb ik de smaak te pakken gekregen als het gaat om couture – niet te vaak en ook niet om zelf te dragen natuurlijk, maar wel omdat het prachtig is om naar te kijken- en ik vond het dan ook heel bijzonder om bij deze vrij intieme uitreiking aanwezig te zijn.
De nieuwe collectie van de winnaar van vorig jaar, Magnus Dekker:
Journalist Bregje Lampe en jurylid Milou van Rossum.
Melanie Bomans:
‘Eregast’: creatief adviseur van H&M (uit Zweden!) Margaretha van den Bosch (die de Nederlandse achternaam van haar ex draagt) zie je rechts van de lege stoel.
Anne Kluytenaar (bijzonder: inspiratie voor haar collectie is haar vader, die inmiddels een vrouw ‘is’):
Peet Dullaert:
Julian Stips:
Hoi Man Cheung:
De prijsuitreiking:
Peet Dullaert, ik kreeg zelf ook een brok in mijn keel toen ik hem zo gelukkig zag, was de terechte winnaar, wat mij en (volgens mij ook) de rest van het publiek betreft. Ik zag hem dus al tijdens de ArtEZ afstudeercollecties, waar ik helemaal verliefd werd op zijn vierkantie brillen. De miste ik dan ook tijdens deze collectie! De rest van zijn ontwerpen was echter niet minder mijn smaak: felle kleuren, relatief draagbare kleding. De jury noemde zijn collectie dan ook ‘couture, maar vooral ook mode’, waar ik me helemaal in kon vinden. Objectief gezien had ik echter écht geen winnaar kunnen kiezen, maar Peet Dullaert’s collectie was vooral gewoon erg mijn smaak.
Tot slot ga ik opnieuw weer even zeggen: ik heb bewust de (lange) tekst tussen de foto’s weggelaten, omdat er zóveel te vertellen valt over alle ontwerpers, ontwerpen, locatie (Meester Opleiding Coupeur: een nieuwe opleiding die de oude ambacht van coupeur/coupeuse weer terug moet brengen en waarbij Frans Molenaar in de Raad van Bestuur zit), de setting, de sfeer, etc. Daarom wil ik graag opnieuw duidelijk maken dat als je graag iets wilt weten, je dit vraagt in een reactie. Zo hoef ik niet te vermoeien met te veel tekst, maar kan ik hopelijk toch zo compleet mogelijk zijn. Wat betreft de achtergrond van Peet Dullaert’s collectie en zijn ideeën en bedoelingen kun je via deze link een hele hoop lezen.
Wat vind je van de kleding van Peet Dullaert? En vind je het leuk om dit soort posts te zien, ook al zijn deze dan niet zo praktisch en/of commercieel? Laat het me weten!
Foto’s door mij.
