Marre de Visser is de middelste van drie zussen, maar vooral ook samen mét die zussen eigenaresse van Poppy’s Parade. Dikke kans dat je al eens van deze ‘Fab-shop’ gehoord hebt, maar ook een dikke kans dat je nog niet alle ins en outs kent over hun concept. Voordat je verder leest wil je vast graag weten wat een ‘Fab-shop’ inhoudt. De term staat voor Facebook (web)shop: een webwinkel via Facebook. Klinkt heel logisch en briljant (dag lay-out verzinnen!), maar zoals dat vaak gaat met dat soort ideeën: je moet er maar opkomen!
Toch moeten ze eerlijk toegeven dat het niet helemáál hun idee was, zo’n Fab-shop. Marre’s jongste zus Rosa heeft het idee namelijk meegebracht uit Australië. Daar was een meisje die zo nu en dan een hele ‘meuk’ tweedehandskleding online zetten. Toen Rosa eenmaal terug was maakte ze haar zussen enthousiast en bouwden ze het concept verder uit. Hoewel ze zeggen dat het meer hobby dan werk is, vind ik hun hobby dan wel zeer professioneel. Neem nou fotoshoots inclusief locaties, visagie, styling. Een eigen ‘werkruimte’ waar ze bijvoorbeeld hun kleding opslaan. En vooral ook: het heel Nederland afreizen op zoek naar de mooiste pareltjes van kleding.
Marre is 27 en werkt bij een PR- en Communicatiebureau. Haar oudere zus Eva (29) werkt voor tenpages.com en haar jongere zus Rosa (25) promoot technische studies onder meisjes. Divers, maar in de kern allemaal vrij sociaal en communicatieve vakgebieden, vul ik zelf in. Marre heeft dan ook een vlotte babbel, en -ook al verwacht je op zijn minst één tegenpool bij een drietal- ik verwacht niet dat het bij de andere dames heel veel anders zal zijn. Het zal de Brabantse komaf zijn; ik geef mijn geboorteprovincie graag de schuld, haha.
‘Natuurlijk zijn er verschillen’, zegt Marre. ‘Maar over het algemeen kunnen we heel goed met elkaar samenwerken, is het gezellig (vooral ‘gezellig’ wordt vaak herhaald), en komt onze stijl ook nog aardig overeen. Ik houd wat meer van glitter en zij wat meer van stoerder, maar van vintage houden we alledrie’.
Hun oma was daarin een inspiratiebron en voor hen was het dan ook meer dan logisch om hun bedrijfje naar hun oma te vernoemen. “Onze oma is 92, maar bovenal nog heel levenslustig en geïnteresseerd. Ze is altijd zo verzorgd, stemt haar kleding perfect op elkaar af en het is nooit over the top. Ze is gewoon ontzettend stijlvol. Maar uiteindelijk is het haar positiviteit die ons het meeste geïnspireerd heeft”.
Ik kon de vraag niet weglaten, want aangezien ik me de laatste tijd toch meer in vintage aan het verdiepen ben, wil ik ook graag van Marre weten wat nou die aantrekkingskracht van vintage is. Alle drie de dames dragen én verkopen het immers: “We verkopen niet alleen vintage hoor; ook gewoon tweedehands”. Maar is dat dan omdat jullie, wat ik van andere vintage liefhebber begreep, ook graag ‘anders dan anders’ willen zijn? “Dat tweedehands minder mainstream is vinden we zeker een voordeel, maar het is voor ons geen must dat iets uniek is. We dragen immers ook gewoon H&M en Zara. Wat vooral ook meespeelt is de sport van het zoeken. Iedere keer weer het ongeloof wanneer we op markten zóiets moois vinden… ik kan dan niet geloven dat iemand dat heeft weggedaan”.
En vooruit dan maar. Dan ook maar meteen de vraag waarom vintage vaak toch best aan de prijs kan zijn. Als je het vergelijkt met de prijs je op een rommelmarkt betaalt althans. Ik ben blij dat Marre gewoon durft te zeggen wat ik eigenlijk al kon raden, maar natuurlijk niet zonder haar toestemming durf op te schrijven: dat het grootste gedeelte van wat je betaalt voor hun kleding de arbeid is die is gestoken in het zoeken, fotograferen en stylen van de vondsten. “Vintage is gewoon erg arbeidsintensief. En tegen de prijzen van bijvoorbeeld H&M, die kleding zo massaal produceren, kunnen wij nooit op concureren. Dat is niet altijd eerlijk. Ik hoop dat mensen dat begrijpen”.
Met drie zussen samenwerken. Ik zal niet de eerste zijn die zich afvraagt of dat je dan niet regelmatig aan elkaars haren aan het trekken bent. Dat valt júist mee, vertelt Marre: ‘Doordat we zussen zijn durven we meer tegen elkaar te zeggen dan tegen bijvoorbeeld vriendinnen. Daardoor worden meningsverschillen e.d. meteen uitgepraat, er blijft niets knagen. Bovendien is de tijd die we in Poppy’s steken ook altijd weer een soort quality time met zijn drieën. Win-win dus”.
Tot slot wil ik nog een paar dingen weten. Gewoon, omdat ik (en jullie vast ook) toch wel nieuwsgierig ben:
– Hebben jullie al concurrenten? Een Facebook-webshop openen is immers, net als een blog beginnen bijvoorbeeld, heel laagdrempelig als je erover nadenkt.
“We krijgen weleens een berichtje van mensen die iets soort gelijks zijn gestart, maar dan bijvoorbeeld niet met vintage. Ik kom ze echter nog niet tegen, dus echte concurrenten zijn er niet dat ik weet. Bovendien denk ik ook dat we ons er niet door moeten laten afschrikken. We blijven toch doen wat we doen”.
– Jullie geven aan dat het vooral nog een hobby is, en dat er ook nog niet te veel geld wordt verdiend. Maar ik neem toch aan dat jullie wel degelijk op de kleding verdienen?
“Ja, maar we maken ook best veel kosten. De ruimte huren, we hebben geïnvesteerd in een goede camera, we hebben een boekhouder, maar we zijn vooral ook grote eters: een beetje stom om toe te geven, maar veel geld gaat naar consumpties”.
– Hoe post je de kleding de hele dag door wanneer je op je werk zit?
“Facebook heeft een berichtenplanner!”
– Er zijn vást wel ineens mensen die, doordat er maar één stuk is en je bij jullie dus snel moet zijn, impulsief wat van jullie kopen en vervolgens niet betalen. Toch?
“Het valt mee, maar er zijn mensen die inderdaad niet meer van zich laten horen of van de koop afzien. Dan zijn we eerlijk gezegd ook best teleurgesteld. Deze items worden niet opnieuw gepost, maar bij elkaar in één keer in een mapje ‘Still for sale’ gezet die mensen kunnen doorbladeren”.
– Wordt alles verkocht?
“Niet alles, ongeveer 80%”.
– Wat doe je met de rest dan?
“Dat hangt nu nog in onze werkruimte. We weten nog niet wat we ermee zullen doen. Misschien gaan we er een keer mee op een markt staan, bijvoorbeeld”.
– Komt er nog een webshop? Ik hoop het trouwens niet, want dit concept maakt jullie juist uniek.
“We weten het nog niet, het lijkt ons wel handig. Maar ja, vind je? Nu ik erover nadenk… eigenlijk heb je wel gelijk”.
Wat je verder nog wilde weten:
– De zussen ‘modellen’, style, make-uppen en fotograferen zelf. Ze gebruiken regelmatig vriendinnen als model.
– De prijzen van de geplaatste items zijn inclusief verzending binnen Nederland.
– Poppy’s Parade was eerder al te zien in o.a. Editie NL.
– De zussen zijn op zoek naar een stagaire! Hier vindt je er alle informatie over.
– Hoe het kopen werkt? Heel simpel in drie stappen – zie de tweede afbeelding.
– Je kunt deze ‘Fab-shop’ ook volgen op Twitter en *fill in the obvious blank*.
Ik vind dit initiatief echt ontzéttend leuk. Lekker vernieuwend en helemaal anno 2012. Bovendien vind ik dat de meiden de lol en de passie voor kleding ook echt uitstralen, wat gewoon prettig is om (online) naar te kijken. Er zijn wat mij betreft ook nadelen: altijd als ik een Poppys kledingstuk op Facebook voorbij zie komen is deze al verkocht. Je moet hun pagina dus echt goed in de gaten houden wil je een aankoop bij ze doen. Daarnaast zou ik persoonlijk liever dat geld voor hun arbied in de zak houden en zélf de marktjes afstruinen. Maar voor mensen die daar geen tijd voor hebben, niet goed in zijn, of het gewoonweg niet leuk vinden vind ik Poppy’s Parade een ideale deal!
Kende jij Poppy’s Parade al? Wat vind je van het concept?
