Wat ik nog even buiten schot liet, toen ik gisteren over de Gay Pride schreef: ik bezocht hem op héule hoge schoenen. Schreef ik vanochtend in mijn LINDA.MEIDEN blog nog dat ik steeds blijer word met mijn All Stars, ik ben heus geen verrader van de hakschoen hoor. Roze vond ik ietwat afgezaagd, dus ging ik voor glitter en plateau. Ook best gay, toch?
Even zonder gekheid: ik heb dus echt de hele middag en een deel van de avond op deze schoenen gestaan en gelopen. En niet op egaal asfalt, maar de Amsterdamse grachten hè? Ik vis nu niet naar schouderklopjes, maar tjee: voor het eerst voelde ik pas hoe vermoéiend oncomfortabele schoenen eigenlijk zijn. En toch: ik heb de tijd wel vol gemaakt. Hét bewijs aan iedereen die bij een ieniemienie hakje al begint te piepen dat voor hakken evengoed geldt: waar een wil is, is een weg. Ik zal echter niet stoer gaan lopen doen: ik was héél erg blij toen ik in bed lag. Alleen de schoenen uit doen was namelijk niet genoeg. Mijn voeten deden zo’n pijn dat ik überhaupt nog amper kon lopen. Over wie mooi wil zijn… gesproken (en zo mooi is strompelen nog niet eens). Ik zal zoiets echt niet wekelijks doen, maar als iemand die een hekel heeft aan de uitspraak ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, moest ik natuurlijk wel van deze ultieme gelegenheid gebruik maken.
Om er niet helemáál bij te lopen als een travestiet (zoals mijn vader zei), hield ik de rest lekker casual en zocht ik wat kle(u)ren bij elkaar die terugkomen die terugkomen in de hak. Eigenlijk vind ik dat de lippenstift nog het meeste doet. Gosh, how I love it!
Wat is jouw hakken-maximum (je begrijpt: die van mij is er niet)?
Foto’s door Jan Neman.
