“Voor het geval je je straks afvraagt wat er in bad ligt: het is een ‘bubbelbadmachine'”, sms ik naar mijn vader. Zoals ik in deze post al schreef, houdt mijn vader erg van badderen. In tegenstelling tot mij. Juist daarom probeert mijn vader me al tijden in bad te krijgen, bij wijze van oplossing voor mijn ‘ontspanningsprobleem’. En juist daarom dat de drempel alleen maar hoger is geworden to do so.
Papa lukte het niet me in bad te krijgen, maar deze ‘machine’ wel. Ik hoop dus maar hij er zelf ook gretig gebruik van wenst te maken en dat dat een goede troost zal zijn. Voordat hij thuis is, ga ik echter eerst maar eens zien of ík de ‘bubbelbadmachine’ kan waarderen. Ik had voor mezelf besloten dat, als ik dan toch voor het eerst na tien jaar (?) weer in bad ging, ik wel een luxueuze comeback zou maken. Maar hoe chill is chillen in een ‘zelfgemaakt’ bubbelbad dan wel?
Waar ik verwachtte een soort bellenblazer thuis te ontvangen (wist ik veel…), stond er vorige week een doos op de stoep waar een stofzuiger in zou kunnen zitten. Sterker nog: er zát ook een soort stofzuiger in. Eenmaal geschrokken van het feit dat ik met een echt apparáát het bad zou delen, begon ik uit te vinden wat de bedoeling was. Ik vertelde jullie hier al dat ik gebruiksaanwijzingen liever oversla, maar elektriciteit in combinatie met water leek me niet zo’n succesformule zonder gebruiksaanwijzing.
Gelukkig voor mij (en voor het niet laten ontploffen van de badkamer) bleek de installatie niet veel meer dan stekker erin, slang ‘inpluggen’ en op het welbekende ‘On/Off’ drukken.
Zo gezegd, zo gedaan. Waarna ik me een hoedje schrik om de aardbeving die ik zojuist in gang heb gezet. Oké, dat is overdreven, maar ik verwachtte dus niets, of blijkbaar toch wel: zoveel geluid en beweging verwachtte ik níet. Hate it or love it: mijn bubbelbad was duidelijk klaar om in te chillen en ik ging tussen de bubbels liggen. Bubbels: dát klinkt pas luxueus. Bij liggen zal het, als enige activiteit, echter wel blijven, want waar ik mijn haren meteen wilde wassen zit dat er niet in: het apparaat mag niet in aanraking komen met schuimende vloeistoffen e.d. Achter noemde mijn vader als vermoedelijke reden dat het schuim waarschijnlijk vooral door de badkamer zou worden gelanceerd, maar toen ging ik nog uit van het grootste gevaar en – geëxectuteerd wordende beelden voor me te zien- dus hield ik me braaf aan die waarschuwing.
Het is even onwennig. Puur om weer in bad te liggen. In bed krul ik altijd helemaal op, iets wat in bad niet zo comfortabel blijkt. En dus heb ik het gevoel dat ik aan planking doe, maar dat ligt natuurlijk aan mij. De bubbels doen ondertussen absoluut niet onder voor een ‘echt’ bubbelbad’ en het hele gebeuren geeft me een kick: het leven is hier en daar toch een beetje maakbaar blijkbaar. Voor €59,95 heb je gewoon een bubbelbad!
Het doel was ontspannen, maar binnen twee minuten weet ik al dat ik dat op kan geven. Niet dat ik niet door wil zetten hoor, maar de herrie die deze ‘onder water massage’ maakt is niet mis: de vergelijkingen met een stofzuiger zijn nog niet op.
Het liedje heet voor niets ‘Chillen in een bubbelbad’ en niet ‘Chillen in een bad’. Dat eerste klinkt leuker, ís leuker. Ook ik vind dat. Toch vind ik het idee van deze Montiss Bath spa beter dan de uitvoering. Bubbels krijg je, maar daarbij ook een paar oncomfortabelheden. Ik noem: een mat met zuignappen die hun werk niet goed doen (of kúnnen doen) en die je dus continu met je lichaam naar de bodum moet drukken, een slang tussen je benen (klinkt leuker dan het is) en dus een hoop kabaal.
Het idee blijft leuk. Voor mijn vriendje, die meteen als een vijfjarige vraagt: ‘Mag ik ook? Ik wil ook!’. Voor mijn zusje, die het feit dat ik in bad ben geweest vooral indrukwekkend vindt, en tot slot voor mij: dat ik morgen weer gewoon onder de douche mag.
Hoe lijkt de Montiss Bath Spa jou? En houd jij van in bad gaan?
Foto’s door mij en Bas Visserman.
