Een tijdje geleden schreef ik over Jansen magazine. Een blad dat het helaas niet gered heeft, en niet als tastbaar magazine verder gaat, sinds kort. Nu zijn er nog gelukkig nog een hoop bladen over, en er komen er ook nog regelmatig nieuwe bij. Ik vind het leuk om jullie te vertellen of deze wat mij betreft alleen maar meer van hetzelfde zijn, of ook echt iets toe te voegen hebben? En wat dan? Zijn ze het kopen waard? Met gratis blogs en andere inspiratie en informatie voor handen, weet ik dat jullie niet zo makkelijk meer geld uitgeven aan een tijdschrift.
Al eerder besteedde ik wat aandacht aan Vega magazine, via de Blogpost tips. Toch wilde ik ook nog eens mijn eigen mening over dit blad vellen en met jullie delen. Want net zoals ‘Jansen’ stond voor budget-vriendelijk, staat Vega magazine voor… ja, wat nou precies? Dat laat ik nog even in het midden. Het blad heeft in ieder geval een missie lijkt me, en daar houd ik van.
Om mee te beginnen: wat verwachtte ik van Vega? Mijn idee was dat Vega een vrouwenglossy is, waarbij meer rekening wordt gehouden met de natuur en dergelijke. Well een glossy, dus niet te véél groente en fruit, maar die de vrouw aan zou spreken die er een bewuste levensstijl op nahoudt. Op de cover wordt Vega al ‘de bewuste glossy’ genoemd, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dat pas gelezen had toen ik al over mijn eigen verwachtingspatroon had nagedacht.
De editoral van hoofdredactrice Debby Gerritsen verraadt echter meteen dat het woordje ‘Vega’ veel letterlijker kan worden genomen dan ik verwacht had: dit blad staat voor vegetarisch leven. Wees maar niet bang: niet op de manier van ‘ik wil je bekeren’, maar op de manier ‘dit is hoe het ook kan’. Wat mij betreft is dat een wezenlijk verschil, en laat het goed de doordachtheid zien van het blad. Vlees-eters jaloers maken op de voordelen van vegetariër zijn werkt veel beter dan het eten van vlees afkraken (bij wijze van spreken) én is ook nog eens veel leuker en positiever.
Het blad heeft originele onderwerpen, die er wél toe doen, maar waar ik persoonlijk nog nooit echt over had nagedacht. Zoals het vinden van een partner wanneer je vegetarisch of veganistisch bent. Hoe moet dat nou? Elke dag met twee pannen bakken? Of werkt het gewoon écht niet om samen te leven met iemand die vlees eet? Vega magazine richtte er de website vegadates.com voor op, om vegetariërs en veganisten te laten samenkomen. Maar ze interviewden ook koppels waarbij de vrouw geen vlees eet en de man wel. Hoe hebben zij elkaar leren respecteren en in hoeverre houden ze rekening met elkaar? Zeer boeiend, als je het mij vraagt. Ook voor je eigen relatie wanneer je geen vegetariër bent, want rekening houden met elkaars verschillen is bij elke relatie wel van toepassing.
Vegatariër zijn is de hoofdmoot, maar in zijn algemeenheid is bewust en duurzaam leven is net zo belangrijk in dit blad. Logisch ook, want je kunt moeilijk vegetariër zijn en wel vrolijk dagelijks leer dragen. Vegetariër zijn behoort tot een levensstijl die veel breder getrokken wordt.
Toegegeven: na een paar bladzijdes geloof ik dat ik de woorden ‘milieuvriendelijk’ en ‘biologisch’ niet echt meer kan zien. Natuurlijk zijn ze belangrijk, maar ik ben er gewoon nog niet aan toe om helemaal naar die goede en gezonde maatstaven te leven. Gelukkig laat het blad ook een aantal keer doorschemeren dat het daar allemaal om draait: dat je er zélf aan toe moet zijn om een knop om te zetten. Of dat nou afvallen is, consuminderen is, of wat dan ook. Bij mij is het vooral een financiële kwestie: milieuvriendelijk en biologisch is per definitie eigenlijk duurder en -totaal in strijd met dat blad, dat is duidelijk- ik koop gewoon liever meer voor minder.
Een hoogtepunt vind ik de rubriek ‘Ode aan’. Geweldig bedacht én geweldig uitgevoerd! In deze editie werd ik blij verrast door het verhaal van Eva Hoeke. Je weet wel: de dame die als het ware ‘weggepest’ werd door de hele wereld bij Jackie, en waar ik nog dagelijks meedelijden mee kan hebben. Gelukkig bewijst deze tekst maar weer dat Eva wél een geweldig mens is, die totaal niet arrogant is, maar ook niet wegkwijnt in zelfmedelijden. Al heeft ze dat wel even gedaan, durft ze ook eerlijk toe te geven. Afin: ‘Ode aan’ gaat niet over Eva Hoeke maar over de ode aan een dier. In dit geval gaat Eva voor de ‘Kasuaris’, waarmee ze zichzelf vergelijkt en die ze als spiegel gebruikt. De boodschap is duidelijk: ik vind het een erg sterk stuk.
Het blad is niet alleen amuserend en ontroerend hier en daar, maar ook zeer zeker informatief. Zo wist ik niet dat het eten van soja dan wel gezond is voor de mens, maar eigenlijk óók slecht voor de natuur. Wat ik wel kon raden, maar wat bij deze bevestigd is, is dat vegetariërs slanker zijn én vrolijker. De vraag is natuurlijk in hoeverre dit komt door wat ze fysiek binnen krijgen, en in hoeverre dit komt doordat ze bewust leven. Ik durf in te zetten op het laatste. En daar zijn we weer terug bij het motto van Vega magazine.
Ik zou nog uren door kunnen schrijven, maar ik denk dat een conclusie beter is. Vega magazine vind ik een prachtig blad, maar is een blad waar je open voor moet staan. Net zoals spiritualiteit en religie is ook bewust leven niet iets wat nog compleet door de maatschappij geaccepteerd wordt (ook hier wordt in het blad op ingegaan); het is een aparte levensstijl. Je hoeft zeker deze levensstijl niet na te streven om het blad te kunnen waarderen, maar -zoals ik al zei- je moet wel openstaan voor wat bewust leven betekent.
Hoe puur, diepgaand en sterk ik het blad ook vind, ik vind het ook confronterend. Het blad liet mij duidelijk merken wat er allemaal wel niet voor nodig is om duurzaam te leven, en hoe ver ik daar eigenlijk vanaf sta. Naast het feit dat je voor dit blad moet open staan, vind ik dus dat je ook in zekere mate een kracht moet hebben om te verwerken wat wij de wereld aandoen. Dat klinkt vrij dramatisch, maar zo voelde het wel – toen ik het blad uit had.
Vega Magazine verschijnt ongeveer vier keer per jaar voor drie maanden (deze editie loopt van september t/m november). Dat is weinig, maar wel helemaal in de lijn van de boodschap van het blad: kiezen voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. Het blad kost €6,95, wat mij er waarschijnlijk wel van zal weerhouden het blad elke keer te kopen (dat bedrag is toch behoorlijk aan de prijs voor een tijdschrift), maar wat het blad naar mijn mening wel helemaal waard is. Toevoeging of overdosis? Duidelijk dat eerste.
Tot slot nog een tip: via de website kun je Vega bestellen met €2,- korting én gratis laten bezorgen! En mocht je nu helemaal om zijn: als je een abonnement neemt, betaal je voor vier nummers €17,50 in plaats van €27,50.
Heb jij Vega wel eens gelezen. Zo ja: wat vond je ervan? Zo nee: ben je geïnteresseerd geraakt?
Foto’s door mij.
