Inmiddels liet ik je een paar keer in een outfipost The New Shoppingbag zien – hier, hier en hier. Zoals ik in die posts al vermeldde gaat het hier om tassen ontworpen door Susan Bijl. “Uit eigen behoefte”, geeft ze aan, wanneer ik haar laatst spreek. Ze is niet de eerste en ze zal niet de laatste zijn die vanuit dat uitgangspunt iets op de markt brengt. Een eigen behoefte betekent vaak ook meteen een gat in de markt is mijn ervaring, en voor The New Shoppingbag is dat niet anders.
Wat die eigen behoefte dan precies is? Een tas die je overal voor kunt gebruiken. Die stevig genoeg, niet te lelijk, niet te duur, niet te mooi en praktisch is. Een tas die zowel kan fungeren als boodschappentas, handtas, plastic tas en accessoire. “Maar dat laatste nog niet eens zozeer. Dat was meer een leuke bijkomstigheid”, aldus Susan.
Susan is 37 jaar en samen met Vincent. Ze krijgen nét hun derde kindje wanneer ik haar aan de telefoon heb en ze runnen al sinds 2000 het bedrijf en merk ‘Susan Bijl’ samen. Omdat ik toch een beetje een zwak heb voor mensen die op creatieve wijze aan hun inkomsten houden, nam ik contact op met de twee nadat ik Susan’s tas ergens op mijn dagelijkse-rondje-Internet tegenkwam. Hun verhaal was wat mij betreft zo leuk dat ik die graag hier wilde delen.
Susan’s achtergrond is niet die van menig modeontwerper: ze deed de opleiding Audiovisueel Ontwerpen. Daar voorafgaand gingen echter drie maanden Mode academie, waardoor ze wel wist creatief bezig te willen zijn, maar ook dat mode niet echt haar ding was. Een half jaar na het afronden van haar opleiding Audiovisueel Ontwerpen (in 2000) blijkt deze haar dan ook toch wat te technisch en besluit ze meer de creatieve kant op te gaan. Ze houdt zich bezig met interieur ontwerpen, maar begint al gauw met het maken van schetsjes van tassen.
In eerste instantie doet ze hier niets mee, maar dan bedenkt ze zich dat ze graag een tas zou willen die de plastic tas kan vervangen en kruipt daarom achter de naaimachine om haar eigen ontwerp ook daadwerkelijk zelf in elkaar te naaien. Dat worden er, op verzoek van haar omgeving, zo’n 200 in totaal dat jaar.
Je begrijpt: dit werd te arbeidsintensief. Een naaiatelier inhuren bleek ook echter geen optie: zij vragen veel te veel geld voor een relatief kleine partij, en ondertussen moesten de tassen wat op gaan leveren. Zodoende dat ze over de grenzen ging kijken en de tassen in China wilde laten produceren. Het enige probleem was: doordat Susan verschillende kleurcombinaties e.d. wilde produceren, was een afname van 13.000 stuks het minimum. Dat was op dat moment natuurlijk even slikken, maar achteraf wel het moment waarop de tassen écht gingen lopen.
Drie jaar na die eerste schets is er inmiddels een heel nieuw concept geboren: The New Shoppingbag. Een merk dat volgens Susan ‘achterstevoren’ begon: niet met een plan, niet met een collectie per seizoen, niet eens echt met een ‘gedachte’. Dat hoefde ook niet, want de tas bleek genoeg. De vraag naar de tas bleek genoeg. Zodoende kreeg Susan de kans de afgelopen twaalf jaren te gebruiken om te experimenteren met het product dat ze in de markt heeft gezet. Ze ging bijvoorbeeld een samenwerking aan met Maria Jobse, waarmee ze leren tassen maakte, maar ze verbeterde ook de details van The New Shoppingbag. Zodat deze nog steviger, netter afgewerkt en professioneler gemaakt wordt tegenwoordig. Ondertussen werd ter ere van het 5-jarig bestaan van de tas een magazine over de tas gemaakt, die door middel van foto’s laat zien in wat voor ontelbare settings en door hoeveel verschillende mensen de tas inmiddels wordt gebruikt. Deze werden over de verkooppunten en via de webshop verspreid.
Susan geeft aan inmiddels een beetje terug te zijn gekomen van haar experimenteren: “Ik deed vooral wat ik leuk vond en niet zozeer wat zakelijk gezien handig was. Maar zakelijk gezien is het toch echt het meest handig om ons op het ontwikkelen van The New Shoppingbag te richten’. Dat product is immers waar mensen Susan van kennen, maar ook wat haar uniek maakt. Leren tassen zijn er ontelbaar veel, maar de nylon New Shoppingbag is behoorlijk uniek.
Hoewel het design van de tas inmiddels iconisch is geworden, symmetrisch en met een dikke streep schuin over het midden, verkoopt Susan naar mijn idee meer een product dan een ontwerp. Wel is er laatst de bovenstaande, rechter variant bijgekomen – met streep en onderste vlak in dezelfde kleur. Zo heeft Susan haar klanten wat nieuws te bieden, zonder dat ze echt aan de sterke identiteit van de tas hoeft te zitten.
Het feit dat het niet echt om het design gaat, en omdat de tas van relatief goedkoop materiaal is gemaakt, maakt dat de tas heel goed te betalen en daarmee heel toegankelijk (mijn uitgangspunt!) is. Bovendien zijn ze er in verschillende afmetingen (small, medium, large), wat ze geschikt maakt voor verschillende funties. Ik vind de tas persoonlijk ideaal als verjaardagskado: man, vrouw, kind… ze zullen er allemaal wat mee kunnen. En, handig voor wanneer je de persoon in kwestie niet goed kent, de tas lijkt me voor allerlei smaken geschikt, want is niet ontzettend uitgesproken.
Júist omdat ik niet zo’n tassenpersoon ben, ben ik echt hooked aan deze tassen. Ik kan voor mijn gevoel overal een plastic tas voor gebruiken, zonder dat ik me ervoor hoef te schamen. Deze zijn namelijk een stuk mooier, if you ask me! Mijn sportspullen, mijn boodschappen, maar ook handtas-artikelen als mobiel, portemonnee en paraplu gooi ik erin. Dat hoef ik Susan allemaal niet te vertellen; zij hoort niet anders!
Wat vind jij van het concept van Susan Bijl? Zou je de tassen zelf gebruiken of gebruik je ze misschien al zelff?
Eerste foto door Jan Bijl, tweede voor fashionisaparty.com.
