Lieve Livistona,
Toen ik een jaar of vier was, gaf ik graag de plantjes water in de tuin. Als het regende. Ik doe dingen nou eenmaal graag als het mij uitkomt.
Nu ben jij er, lieve Livistona. En niet alleen wanneer het mij uitkomt. Je bent er altijd. Vaak is dat fijn en geruststellend, maar soms ook een beetje eng. Want jij bent er niet alleen voor mij, ik moet er ook voor jou zijn.
Je piept niet als ik aan kom lopen, zoals mijn cavia’s doen. En je springt niet op als ik de deur open doe, wat ik van m’n konijnen gewend ben. Jij staat alleen bescheiden te zijn op mijn bureau.
Je mag dan ‘Bureauplant van het jaar’ te zijn, je schreeuwt het niet van de daken. Daarmee beledig ik je toch niet, lieve Livistona? Je bent niet aanwezig door middel van exotische bloemen. Je bent geen middelpunt door je grove stekels of sierlijke sprieten. Je zou zeggen dat je daardoor niet bij me past, lieve Livistona. Van een toeter of belletje ben ik namelijk niet vies. Toch blijk je alles te zijn wat ik nodig heb. Op mijn werkplek.
Die plantjes, toen ik vier jaar was, waren veel exotischer en aanweziger. Maar hoe hard ik ook gieterde, lieve Livistona, na een half jaar waren ze verwelkt, dood gevroren, opgebloeid. Jij bent misschien iets verschroeid door mijn lamp en iets aangevreten door mijn knager, maar je bent en blijft er wel. Met of zonder “regen”, lieve Livistona.
Op mijn werkplek is er namelijk niet altijd tijd voor de ‘plantjes water geven’. En daarbij doe ik dingen dus graag als het mij uitkomt. Dat begrijp jij als geen ander. Want waar je het officieel een week uithoudt zonder water, kan je eigenlijk veel langer zonder douche.
Mensen die geen plantenleek zijn, zoals ik, weten dat allang. Jij, lieve Livistona, bent namelijk een palm. Het symbool van de palm is de eeuwigheid of onsterfelijkheid. En zo is het cirkeltje weer rond.
Een plantenleek ja: dat is wat ik ben. Maar niet voor lang meer. Mijn ogen zijn geopend sinds ik de zinnen las: “Iedereen die minimaal vier uur per dag met een beeldscherm werkt, is productiever en voelt zich aantoonbaar prettiger met planten op de werkplek”.
En dat laatste, lieve Livistona, allemaal dankzij jou.
Foto’s door mij.
