Ooit, lang voordat cupcakes en de macarons hip werden, was ik een echte bakprinces. Ik heb de lekkerste baksels en het gekste snoepgoed geboetseerd (van pepermuntjes tot arretjescake) toen ik op de basisschool zat. Of het het feit was dat ik me op een dag he-le-maal misselijk heb gegeten aan die arretjescake, of dat ik gewoon andere hobby’s kreeg: de bakliefde vervaagde.
Toch miste ik het soms wel: de spanning van het proberen van een nieuw recept, het zoeken naar een vreemd ingredient, en – dat vooral- de ontspanning die het kolkende deeg onder leiding van een zoemende mixer gaf.
En dus probeerde ik het bakken af en toe nog eens. Om mijn vriendje, een ware keukenprins, ook eens wat lekkers te bieden. Of om verplicht eens achter de laptop vandaan te komen, met als stok achter de deur dat de gekochte ingedriënten anders zouden bederven. Toch: the magic was gone. Ik was gewend geraakt aan een wereld waarin alles snel en efficient moet en – hoe irritant ik het soms ook vond – rustig een cake bakken hoorde daar niet bij.
Je begrijpt dat mijn oortjes zich dan ook spitsten toen ik hoorde over de ultieme compromis: een cupcake maker. Of eigenlijk: een cupcake-voor-ongeduldjes-maker. Je cupcakes zijn er namelijk in vijf tot acht minuten (!) in klaar.
Mijn zusje (die de rol van bakprinses van me over heeft genomen) onderdrukte gelijk mijn opwinding door haar sceptische kijk op de zaak. “Dat werkt niet hoor!”. Nou, dat zullen we nog wel eens zien…
Want wanneer ik iets in mijn kop heb, heb ik het niet in mijn kont (om het maar even zo uit te drukken). En dus pakte ik het professioneeel aan en ging voor een cupcake maker van €43,- in plaats van mijn zusjes versie van €10,-. Baas boven baas. Als je iets doet moet je het goed doen. Verzin er je eigen spreekwoord bij.
Na het testen van de wafeltang heb ik mijn lesje wel geleerd: eerst netjes van A tot Z de gebruiksaanwijzing lezen voordat ik aan de slag ging. Die bleek een hoop woorden nodig te hebben om te zeggen: stekker erin, deeg erin kiepen, even wachten en klaar is kees. En nog wat details natuurlijk.
In het kader van ‘snel en efficient’ gebruikte ik een kant en klare mix, deed de stekker erin, kiepte het deeg erin, merkte dat dat laatste best hogere wiskunde is wanneer je niet zo organisatorisch bent ingesteld en het al jaren niet meer gedaan hebt, en klaar was kees.
Zo simpel was het. Een minuut of acht wachten en je denkt dat je kunt toveren. Zelfs mijn zusje was onder de indruk: “Wow, deze ga ik veel gebruiken!”. Eeeuhm, ík?
Nee, binnen een kwartier dampende cupcakes, muffins of brownies op tafel zetten lijkt in de verste verte niet op minuten lang naar therapeutisch kolkend deeg kijken onder het gezoem van de mixer. En vereist ook niet het zoeken naar een vreemd ingrediënt. Maar ik maak evengoed mijn vriendje blij en kom toch even achter die laptop vandaan. The magic was gone. The magic is back!
Foto’s door diverse mensen voor fashionisaparty.com.
