Als je veel modeblogs volgt, zul je ongetwijfeld wat hebben meegekregen van de commotie die is ontstaan na het artikel van Susie Bubble (edit: dit moet natuurlijk Suzy Menkes zijn, mijn excuses). Omdat ik weet dat jullie dit niet allemaal doen (veel modeblogs volgen), leek het me interessant het ook hier nog eens te hebben over het feit dat mode soms een circus kan zijn en of dat we mode daarmee de afgrond in helpen. Hopelijk zijn jullie aan het einde van de post weer a) op de hoogte en b) aan het denken gezet.
Ik merk aan alle kanten dat we op een soort kantelpunt staan als het gaat om de opkomst van modebloggers: waar iedereen eerst vond dat modebloggers iets positiefs waren (onafhankelijke mensen, down-to-earth mensen, mensen die à la minuut op dingen in kunnen springen doordat een blog gelijk online staat…), is dat de laatste maanden echt wel even anders. Ik voel aan alle kanten dat het modebloggers wordt kwalijk genomen dat zij de modewereld voor een stukje “overnemen” zonder dat een groot deel van hen écht kaas van mode heeft gegeten en/of weet wat stijl en de gebruiken zijn in de modewereld. Modebloggers worden veel als brutaal gezien én als mensen die de aandacht opeisen. Door hun stijl bijvoorbeeld.
Zoals Suzy het omschrijft (ik citeer een paar zinnen): “- Today, the people outside fashion shows are more like peacocks than crows… – The fuss around the shows now seems as important as what goes on inside the carefully guarded tents… – But now subjects are ready and willing to be objects, not so much hunted down by the paparazzi as gagging for their attention… – They are known mainly by their Facebook pages, their blogs and the fact that the street photographer Scott Schuman has immortalized them on his Sartorialist Web site”.
Als ik de uitspraken van Suzy vrij vertaal dan zou ik zeggen dat de mensen die zoveel aandacht vragen (vooral door hun kleding dus, want dat heb je nou eenmaal in de modewereld) van mode iets oppervlakkigs maken en mode laten overdoseren waardoor de focus op wat nou echt mode is totaal verdwijnt. Het zijn natuurlijk niet alleen maar bloggers voor wie dit geldt, maar voor een groot deel wel: bloggers hebben immers de ‘free publicity’ die komt kijken door door een streetstyle fotograaf te worden gefotografeerd, veel meer nodig dan de redacteur van een blad. Aan deze kwestie heb ik de volgende stelling gekoppeld:
Schreeuwerige kleding is onaantrekkelijk.
In deze stelling komen modebloggers niet aan bod, want ik wil nu even af van het idee of modebloggers nou wel of niet het probleem zijn van wat er van de modewereld is geworden, maar in dit geval focussen op of schreeuwerige kleding dragen nou wel of niet een ‘crime’ is.
“Ja”, hoor ik veel mensen direct of indirect zeggen of schrijven. Zo schrijft Sabrina dat ze tijdens Londen Fashionweek soms het gevoel had in het Zuiden van Nederland te zijn tijdens Carnaval en noemt Shirley (mensen in) schreeuwerige kleding overdreven en belachelijke creaties. Ook hier op mijn site komt wel eens een dergelijke reactie: “Er zitten ook outfits tussen waarvan ik denk ‘zooo, jij denkt dat het carnaval is ofzo’. Mode is leuk om mee te spelen en er een feestje van te maken, maar ik vind dat het wel altijd mooi en draagbaar moet blijven (en dat is natuurlijk heel subjectief), en bij sommige mensen denk ik ‘overkill’, vraagt echt teveel aandacht, en aandacht moet je krijgen, niet vragen“.
Manon, die deze reactie achterliet en dat overigens heel genuanceerd en eerlijk heeft gedaan vind ik, raakt volgens mij gelijk de kern van wat mensen als probleem ervaren: dat mensen in schreeuwerige kleding om aandacht vragen. Heel veel mensen zijn daar allergisch voor en dat begrijp ik goed. Aandacht krijgen om je uiterlijk wordt als vrij oppervlakkig gezien en als iemand vráágt om die aandacht dan wordt die persoon als oppervlakkig gezien, is hoe ik het ervaar.
Gelukkig zijn er ook mensen ‘heel gewoon gebleven’. Voor het geval de outfit van bouwvakkers als setting gebruiken gewoon is, natuurlijk.
Je voelt hem al aankomen waarschijnlijk, maar ik wil graag nuanceren dat iedereen die in schreeuwerige kleding loopt ook om aandacht vraagt. Ze zullen er zeker tussen zitten, maar volgens mij ben jij altijd nog degene die bepaalt of je die aandacht ook geeft. Ik vind het zonde dat in schreeuwerige kleding lopen wordt afgestraft puur en alleen omdat het schreeuwerige kleding is. Wat nou als iemand zich daar lekker in voelt? Wij zijn zo’n tolerant land: ervan houden hoeft natuurlijk niet, maar tolereren moet wel kunnen, toch (ik zeg niet dat dat niet gebeurt, maar dat is hoe ik erover denk)?
Wat vind jij? Is schreeuwerige kleding onaantrekkelijk en maakt iemand zichzelf ermee belachelijk? Of vind je dat het bijvoorbeeld divsersiteit in het straatbeeld brengt? Ik ben weer eens heel benieuwd naar je reactie op de stelling!
P.S. Wil je meer lezen over deze kwestie en in hoeverre bloggers schuldig zijn aan schreeuwerige kleding als gewoonte doorvoeren in de modewereld? Lees dan dit artikel.
Bron foto’s:
Style.com / Nobody knows Marc / Fashionmagazine.com
