Iets totaal anders dan wat je van me gewend bent: deze outfit. Ik wilde al tijden weer eens kniesokken dragen. Bij deze. Bij deze trui had ik gelijk het ‘er in wegkruipen gevoel’ en die vind ik het beste uitgedrukt wanneer je er blote benen bij draagt.
In principe ga ik niet vrijwillig onder de 20 (wat zeg ik? 25!) graden met blote benen (mijn benen zijn kind of mijn issue, weet je nog?) over straat, maar aan de andere kant heb ik soms ook zoiets van: Suz, je bent nog jong. Of ik ze nou mooi vind of niet, over tien jaar zullen ze niet mooier zijn (tenzij ik ooit nog eens hardloopfanaat wordt, en dan eens wél langdurig), dus laat ik het doen om er in ieder geval geen spijt van te krijgen dat ik het níet heb gedaan (ik doe eigenlijk niet aan spijt hebben, maar toch…). Voor het geval je nu al een reactie klaar hebt, met: wat is in godsnaam het probleem met je benen? Ik snap dat je die niet ziet, maar ik heb dan ook de meest flatteuze foto’s uitgekozen. Normaal doe ik dat niet – op die manier een onrealistisch beeld creëeren-, maar op dit punt wilde ik mezelf even in bescherming nemen. Het is niet voor niets een issue.
Even terug naar dat wegkruipen: een wijde trui met blote benen, zoals ik hier draag, roept bij mij echt de associatie op van: ‘Het is zondagmorgen, ik weet niet wat ik aan moet, ik heb de trui van mijn vriendje maar even aangetrokken om het niet koud te krijgen’. Get the feeling?
Verder heb ik een beetje van de combinatie zwart/rosé toegevoegd: ééntje die ik prachtig vind.
Wat vind jij van deze outfit? Kun je mijn variatie waarderen?
Vila trui
onbekende sokken
Bershka schoenen
Ernest via Urban Stiletto horloge (kun je hier vinden)
5 inch and up voor Nelly haarband (kun je hier vinden)
Foto’s door Chantal van der Meijden.
