Als je drieënhalf jaar samen bent met je vriend op je negentiende, dan mag daar wel op gespeecht en geduoshoot worden, toch? Nee onzin, bij elke dag en elke leeftijd mag dat. Maar óók vandaag.
Te beginnen met de speech dan maar. Drieënhalf jaar: het is een hele tijd, maar die gaat, als het goed is, vanzelf voorbij (joh, wat begin ik romantisch!). Ik heb de lengte pas weer door als er een 23e juni of een 23e december aankomt óf als we samen moeten tellen “welke zomer dat ook alweer was”. De afgelopen drieënhalf jaar zijn we, denk ik, allebei volwassen geworden (hij meer dan ik, als je het hem vraagt – maar ik vraag het hem mooi niet!) en dat is een tricky periode. Als je jezelf allebei ontwikkelt, moet je je maar net allebei in dezelfde richting ontwikkelen. Dat dacht ik tenminste. Drieënhalf jaar ervaring later vind ik die gedachte nog maar deels terecht: het is ook oké om elkaar af en toe uit het oog dreigen te raken om elkaar daarna weer terug te vinden. Figuurlijk natuurlijk. Het houdt je bij de les.
Voor drieënhalf jaar lief en leed is een bedankje wel op zijn plaats, toch? Dankje schat, dat je laatst als vanzelfsprekendheid zei: “Ik weet in ieder geval zeker dat, als ik ooit met een ander meisje zou zijn, ze niet zoveel stijl heeft en niet zo goed haar nagels kan doen als jij” (voor de duidelijkheid: ik kan inderdaad heel goed m’n nagels doen, ik kan ze alleen ook weer goed verpesten). Hij zei het met een vanzelfsprekend die hij uitlegde als dat ik dat ‘zelf toch ook wel had kunnen bedenken’, maar nee: ik moest best verbaasd lachen. Verbaasd, omdat ik niet denk dat het waar is, maar schat: als jij in die waan wilt leven heb ik daar geen problemen mee.
Dankje schat, dat je me wat Brabants (ik ben dan wel óók in Brabant geboren; híj heeft het bloed, ik niet) bourgondisme en tegelijkertijd wat Friese nuchterheid hebt meegegeven. Ook al ben ik voor dat bourgondisme wat te nuchter en voor de nuchterheid wat te extravagant. Dankje schat, dat je (met wat Friese tegenzin) je halve agenda hebt omgegooid om deze shoot met mij te doen. Dankje schat, dat je mijn favoriete liedje alvast opzet als ik nog niet eens in de auto zit. Dankje schat, dat je me vaker een konijn hebt gegeven dan bloemen (ik houd niet van bloemen, alleen van bloemenprint). Dankje schat, dat je mijn dekbed van me aftrekt als ik moet opstaan, ook al word ik dan héél boos op je. Dankje schat, dat je lief, loyaal, stoer, mooi, sportief en zo’n ontzettende dromer bent.
Zo kan ie wel weer. Op naar de foto’s!
Ik:
Nowhere jurkje (kun je hier vinden)
ZARA jasje (hier kun je een look-a-like vinden)
Pamela Mann via pantyshoppen.nl panty (kun je hier vinden)
Dr. Martens schoenen (hier kun je look-a-likes vinden)
Primark tas (hier kun je een look-a-like vinden)
Rimmel nagellak in ‘058 Lemon Drop’
Bas:
New Yorker blouse
Levi’s jeans
Stacy Adams schoenen
Foto’s door Saskia van Schaik.
