Later, als ik groot ben, wil ik een tweeling. Of drieling, vierling of vijfling. Mijn vader zegt dat ik gefascineerd ben door alles wat enigszins afwijkt en ik denk dat hij daar gelijk in heeft (alleen ik probeer soms expres “normaal” mooier/leuker te vinden, omdat ik anders zo voorspelbaar word). Vandaar ook dat ik iets heb met meerlingen (no offence!).
Hoewel ik mezelf absoluut niet voor kan stellen als tweeling – als ik nu een tweelingzus zou hebben, zou ik haar denk ik binnen een minuut van me afmeppen-, heeft het me altijd al gaaf geleken er één te zijn. Om de redenen dat het je a) iets meer bijzonder maakt, b) je (naar mijn idee althans) nooit alleen bent en c) je met een beetje geluk iemand hebt die je altijd feilloos aanvoelt.
Nee je ziet niet dubbel: dit zijn (een) eeneiige tweelingen/drieling.
De a, b en c hangen alledrie een beetje af van het feit of je een eeneiige of twee eiige tweeling bent. Vooral voor punt c zal het uitmaken. Waar ik de voorkeur aan zou geven weet ik eigenlijk niet. Een eeneiige tweeling zijn lijkt me vrij “eng” (al weet je natuurlijk niet beter als je zo bent geboren). Ik zou er van die gedachtes van krijgen als: ‘Als mijn vriendje maar niet per ongeluk mijn zus zoent’. Iets wat volgens mij nooit gebeurt, maar waarvan niet-meerlingen altijd dénken dat het gebeurt.Ik denk dat je, als je zoveel op elkaar lijkt als een eeneiige tweeling, ook meer de neiging hebt met elkaar te concurreren. Of juist niet, omdat je ‘gelijk op gaat’? Ik weet het niet. Het lijkt me ook grappig: ik zou al die flauwe grappen uithalen die alle eeneiige tweelingen al hebben uitgehaald.
Je zal het maar zijn: de enige eeneiige vierling van Nederland.
Het tweede, een twee eiige tweeling zijn, lijkt me wat saaier. Dan heb je eigenlijk gewoon een broer of zus, alleen moet je je verjaardag delen. Wat in een uitzonderlijk geval ook kan met je broer of zus als je géén tweeling bent, dus dáár hoef je niet per se tweeling voor te zijn.
En dan heb je natuurlijk nog drielingen en andere meerlingen. Op mijn basisschool zat, uit mijn hoofd, een zesling op de school tegenover ons. Die zesling zag ik niet als kinderen, maar als “de zesling”. Het lijkt me dan ook lastig er één van die zes te zijn, omdat je altijd onderdeel van iets bent (maar dat is puur mijn eigen allergie). Aan de andere kant lijkt het me ook gezellig: een soort permanent kinderfeestje thuis.
Ik weet ook niet of ik die zou willen kríjgen hoor, een zesling. Uit praktisch oogpunt, maar gevoelsmatig zeg: waarom niet? Waar een wil is, is een weg en als je kinderen wilt dan ga je heus niet lopen sputteren als er je zes gegund zijn. Denk ik.
Denken, inderdaad. Ik heb veel gedachtes over dit onderwerp, maar kan me niet écht indenken hoe het zou zijn. Zowel om een meerling te zíjn als om er één te krijgen/hebben. Aangezien ik vast wel lezeressen heb die er één van een tweeling of meerling zijn: kun jij me uit de droom helpen? Hoe is het nu écht?
Bronnen foto’s:
