Vanaf het moment dat de Nederlandse VOGUE er is, ben ik daar al ontzéttend blij mee. Niet alleen omdat VOGUE een lust is voor het oog, maar omdat het blad een lust is voor de geest. De interviews die erin staan zijn standaard inspirerend voor me en en zette me vaak aan het denken. Zo ook toen ik afgelopen week het interview las met Phoebe Philo (de huidige vrouw achter modelabel Céline) in het augustusnummer. Ze zegt in het interview: ‘Kleding moet flatteren’ en hoewel ik dat vast al honderd keer eerder in interviews heb gelezen, maakte het nu veel meer indruk op me.
Al een paar dagen had ik namelijk zitten worstelen met de reacties die op mijn outfitpost met deze schoenen kwamen. Ik worstelde niet omdat ik niet blij was met de reacties – integendeel, ik waardeer jullie mening en eerlijkheid- maar omdat ik zelf nog niet goed wist wat ik ermee aan moest. Deed ik mezelf nou te kort met die schoenen? Of moest ik gewoon niet te kritisch zijn? Ik wist het antwoord maar niet.
Totdat ik dat interview las met Phoebe dus, waarna ik wist dat ik vond dat ze gelijk had: niets moet als het om mode gaat, maar ik vind nu wel dat kleding moet flatteren. Nú ja, want dat is wel eens anders geweest…
Door Phoebe stelde ik mezelf de vraag: wil ik iemand zijn die kleding, schoenen en accessoires draagt die ze mooi vindt? Ongeacht of ze dus flatteren, bij mijn stijl passen, ik ze pas en/of ze comfortabel zijn? Zo’n meisje ben ik jarenlang wel geweest. Ik droeg hakken, al moest ik er hartstikke mank door lopen, ik heiste me in broeken al zag ik de striemen drie dagen later nog op mijn benen staan en ik droeg oorbellen waar ik bloed chagrijnig van werd omdat ze me zo ontzettend pijn deden of zwaar werden.
Ik ben blij dat ik het allemaal -eigenwijs als ik ben- wel gedaan en ervaren heb, maar zo’n meisje wil ik niet meer zijn, had ik tijdens mijn make-under eigenlijk al besloten. Echter, die knop kon je dan wel van de één op de andere dag omzetten, mijn gedrag (nog) niet helemaal… zo blijkt maar weer uit de verleiding van die rollade schoenen, die ik dus niet kon weerstaan.
Door dit soort interviews, maar ook door het bijzondere beeld en/of haar reportages inspireert VOGUE mij enorm. Wie of wat is voor jou een inspiratiebron?
Foto’s door mij.
