Een paar weken geleden Facebookte Vera dat ze een mooie woning had gezien in Amsterdam. Leuk, dacht ik toen nog. Ik zie ook wel eens een mooie woning. En zeker in Amsterdam.
Pas een paar dagen later werd me duidelijk dat Vera er wilde gaan wonen. In dat huis. In Amsterdam. Alleen. En dat ze het meende. Dat er nog veel moest gebeuren, maar als dat allemaal lukte, dat ze dan een paar weken later al “weg” zou zijn. Ik was er even van ondersteboven en schreef toen, heel spontaan en binnen een paar minuten, onderstaande “brief” aan haar.
Ik en Vera op ons allereerste persevent van Diesel, alweer vier jaar geleden (sorry Veer, voor het nogmaals publiceren van deze foto). Sindsdien hebben we samen menig event bezocht (check de Facebook pagina voor foto’s). In het midden staat overigens Esther.
Gisteren kreeg ik een smsje: ‘Suz, je bent de eerste die ik sms. Maandag ga ik het huurcontract tekenen!’. Alles is rond. Alles is zo goed als zeker. En dus is het tijd om haar, en ook maar gelijk jullie, te laten lezen wat ik heel spontaan schreef.
“Lieve Veer,
Je hoeft het niet van mij te horen, want er zijn zat anderen die het zeggen, maar je mág het wel van mij horen, dus: wat ben je een topwijf. Ik vind je echt het perfecte voorbeeld van iemand die heel gewoon is en toch heel bijzonder. Of misschien toch gewoon alleen bijzonder, want niemand is ‘gewoon’ natuurlijk. Je begrijpt wel wat ik bedoel.
Toen ik jou járen geleden heb leren kennen hadden wij allebei niet verwacht dat je jaren later boven het bed van miljoenen meisjes zou hangen (oké, dat is een tikje, maar toch ook weer niet héél erg overdreven), maar toch is het zo. Voor mij ben je nog steeds Vera, maar voor 99% van de rest ben je dé Vera.
Van een onbekend meisje naar dé Vera: doordat je meer zelfvertrouwen hebt gekregen, zo leergierig was, zo daadkrachtig, zo grappig en zo jezelf (zie maar eens jezelf te blijven in een Internetwereld die zo ontzettend veel mogelijkheden, verleidingen, suggesties en opties biedt: niemand kon en kan dat zoals jij) heb je dat voor elkaar gekregen. Ik hoop dat je je er bewust van bent en al die dingen koestert.
Ook al weet ik dat je het haat als ik het zeg – dé Vera-, omdat het je in een positie plaatst waar je niet wilt zijn, het is echt zo dat mensen op die manier naar je kijken. Ik schrijf het nog maar een keer -dé Vera, lees het nog eens goed-, want ik heb het idee dat dat niet echt tot je doordringt.
Misschien maar goed ook dat je jouw impact op mensen niet helemáál door wilt laten dringen, maar aan de andere kant: dat mensen tegen je opkijken mag je best zien als eer, niet als te veel eer. Dat mensen -die weten dat ik jou ken- aan mij opgewonden vragen stellen over jou, daar mag je best trots op zijn. Daar hoef je helemaal niet ‘gewoon’ over te doen in de bescheiden zin van het woord, om dat stomme ‘gewoon’ er nog maar eens in te gooien.
Maar goed Veer, nu ga je dus weg. Niet voor goed en niet van de aarde, maar toch: je gaat weg. Die zag ik eerlijk gezegd niet aankomen, toen ik het een paar weken geleden hoorde. Als we het hadden over het huis uit gaan dan ‘had je het thuis toch goed’ en was daar zeker geen haast bij. Die haast had je een paar maanden geleden waarschijnlijk nog steeds niet, maar dit huisje kwam op je pad en voelde meant to be volgens mij, dus ja: niemand had besloten dan níet weg te gaan, als hij of zij in jouw schoenen stond.
Weg uit Arnhem en dus een klein beetje weg bij mij. Je gaat naar Amsterdam nog wel, waar ik overduidelijk jaloers op was en ben. Maar goed: net zoals jij jouw meant to be-tje had, een paar maanden geleden, zal ik ook mijn meant to be-tjes hebben. Mijn tijd komt nog wel. Hopelijk gaan we alles samen delen.
Heel veel liefs,
Suz”
Na Yara en Ruben is Vera dus de volgende waarvan ik hoorde dat ze “weg” gaat. Eígenlijk zie ik ze alle drie maar weinig, maar toch vind ik het heel jammer en voelt het een beetje alleen. Gelukkig zijn Utrecht en Amsterdam niet het einde van de wereld en gaan ze er allemaal vast de tijd van hun leven hebben.
Aangezien Vera één is met haar camera(‘s), geef ik haar graag deze mooie quote mee.
Heb jij wel eens meegemaakt dat een goede vriend of vriendin verhuisde? Een eind weg binnen Nederland of naar het buitenland?
