Dat gevoel heb ik niet zozeer persoonlijk, maar wel als blogger. Het heeft er de afgelopen (blog)jaren langzaamaan voor gezorgd dat ik steeds iets minder plezier in bloggen heb gekregen (ik heb er nog steeds veel plezier in, maar het vormt wel een dikke schaduw over het plezier heen).
Waarom ik niet goed genoeg ben? Omdat er zoveel anderen beter zijn. Ik ben helemaal niet onzeker aangelegd, maar als blogger voel ik me steeds onzekerder. Dat heeft te maken met wat ik schreef in mijn vorige ‘behind the blog’ denk ik – met het feit dat ik mezelf, mijn eigenheid en mijn kwaliteiten ben kwijt geraakt. Als je doet waar je goed in bent krijg je zelfvertrouwen, als je niet doet waar je goed in bent, dan ben je onzeker. Dat geldt voor veel mensen, denk ik, en dus ook voor mij.
Waar ik vind dat ik niet goed genoeg in ben? Niet zozeer op het gebied van schrijven, foto’s maken, interessant zijn. Nee, met name in commercieel zijn. Commercieel is een beetje een vies woord, maar het is waar ik voor koos toen ik full time ging bloggen: ik wilde kijken hoe ver ik zou komen met mijn blog en dus was ik van plan om een commerciële blogger te worden. Dat bedoel ik zeker niet in de zin van ‘alles doen voor geld’, of zoiets dergelijks. Dat bedoel ik als: een sterk, mooi en winstgevend bedrijf opzetten. Dat was mijn doel.
Ik wist totáál niet waar ik aan begon toen ik dat doel achterna ging, laat ik dat nu -tweeënhalf jaar later- voorop stellen. Ik dacht dat ik “gewoon” hard moest werken en dat de rest vanzelf zou gaan. Dat hard werken the key is tot succes. Dat lees je immers overal. Nu wil ik zeker niet zeggen dat hard werken níet de key is tot succes, maar ik weet nu dat er zoveel meer nodig is. Ik durf echt te zweren op alles en iedereen dat ik, binnen mijn kunnen en mogelijkheden, niet harder had kunnen werken dan dat ik de afgelopen tweeënhalf jaar gedaan heb. Toch moet ik na tweeënhalf jaar constateren dat hard werken alleen dus niet genoeg is.
Wat er nog meer nodig is voor een succesvol/commercieel blog, naast hard werken? Er zijn geen harde regels natuurlijk, maar ik kan best een lijstje opnoemen van dingen die in mijn ogen, naast hard werken, ook belangrijk zijn:
– Een massa aanspreken. Een niche is te klein.
– Socializen. In je eentje red je het niet. Je hebt om te beginnen mensen nodig die jou kennen en op wie je – op wat voor manier dan ook – indruk hebt gemaakt, zodat je blijft hangen. Ook is het handig als die mensen je wat gunnen en als je die mensen blíjft kennen. Kortom: als je een ijzersterk en actief netwerk opbouwt.
– Af en toe je principes overboord gooien. Ik ben een vrij principieel mens, dus ik was ooit de laatste die zei dat je je principes overboord moet gooien. Toch heb ik gemerkt dat het je nou eenmaal verder kan brengen als je het soms wel doet. Ik wilde ooit bijvoorbeeld absoluut geen gebruik maken van affiliate marketing, om meerdere principes. Die principes begrijp ik nu nog steeds, maar ze zijn niet zwaarwegend genoeg meer voor me om van affiliate marketing geen gebruik te maken, want ook affiliate marketing levert (een klein beetje) geld op. En mijn bedrijf heeft aan mijn principes geen boodschap, mijn bedrijf moet geld opleveren.
– Slim, handig en tactisch zijn. Ik heb bloggers zien meeliften en trucjes uit zien halen en ik had en heb daar moeite mee (ook al doe ik er zelf hier en daar ook aan mee; sommige win acties die ik heb georganiseerd zag ik ook als trucjes). Echter, ik heb er vooral ook veel respect voor. Het is slim, het is handig. Ik wil zeker niet zeggen dat Negin Mirsalehi er zonder dat ze duizenden Instagrammers was gaan volgen niet was gekomen in de online wereld, maar het heeft haar wel enorm (snel) geholpen. Natuurlijk kun je denken: die volgers zijn er niet op een heel natuurlijke manier gekomen (al kun je daar ook nog over twisten) dus ze speelt vals, maar wat maakt het uiteindelijk uit? Het is niet mijn manier, zoals Negin het creëren van haar achterban heeft aangepakt, en toch had ik heel graag gewild dat het wel mijn manier was. Want ik had ook mijn vriendje als zakenpartner willen hebben. Want ik had ook een spread in LINDA. Meiden gewild. Want ik had ook geen Twitter account nodig willen hebben.
Op al deze drie punten ben ik voor mijn gevoel niet goed genoeg. Op het gebied van het laatste punt zal ik een voorbeeld geven…
Het was commercieel gezien beter geweest als ik wel voor veracamilla.nl was blijven bloggen – ik had en heb het commercieel gezien ook echt nódig voor mijn bedrijf-, maar toch heb ik besloten om te stoppen. Zelfs terwijl Vera tegenstribbelde. Waarom? Om meerdere redenen, maar vooral om de reden ‘Ik voelde me er gewoon niet goed meer bij’. En ook: ‘Vera is me gewoon heel dierbaar en ik ben heel trots op wat zij heeft opgebouwd. Ik wil alleen het beste voor haar en haar bedrijf en zeker niet het gevoel hebben dat ik aan dat beste niet kan tippen of een afbreuk ben’. Dus stopte ik. En ondanks dat het voor mijn bedrijf beter was het niet te doen, heb ik daar geen spijt van. Want waar Vera’s lezeressen over wilden lezen paste niet (goed genoeg) bij mij en waar ik over wilde schrijven paste niet (goed genoeg) bij hen.
Ik had het graag gewild, maar ik ben geen geboren ondernemer. Geboren ondernemers zijn toch echt beter in bovenstaande drie punten dan dat ik ben. Niet per se in alle drie bovenstaande punten trouwens. Vera heeft bijvoorbeeld nog minder van de laatste twee punten dan ik, maar héél veel meer van het eerste punt.
Nu ben ik aan het kijken of ik een vierde punt kan ontdekken die naast hard werken the key to succes is en ook míjn key to succes kan zijn. Wie weet ontdek ik, beter laat dat nooit, dat vierde punt na tweeënhalf jaar alsnog.
