‘Hoe zie jij de toekomst van beautybloggers?’. Het was een interview voor beautybloggers, vandaar. Maar of ik de vragen – als meer modeblogger dan beautyblogger – toch ook wilde beantwoorden en dat heb ik gedaan.
Ik zie de toekomst van beautybloggers rooskleurig in. Beautybloggers hebben echt een gat opgevuld, denk ik. Ik moet er niet meer aan denken een mascara te moeten gaan kopen in een wereld zonder beautyblogs. Ik doe niet anders dan Temptalia en Vera Camilla lezen en swatches googlen. Natuurlijk zou je kunnen zeggen dat bijvoorbeeld Instagram (waar je net zo goed swatches op kunt laten zien, maar dan sneller en korter) een deel van wat beautyblogs (en modeblogs) nu bieden over zal gaan nemen. Dat is wellicht al voor een stukje gebeurd. Toch denk ik niet dat beautyblogs één, twee drie vervangbaar zijn. Modeblogs daarentegen…
Modeblogs zijn gegroeid naar sites die soms echt VOGUE waardig zijn geworden. Prachtig is dat: dat een individu het voor elkaar krijgt om zich zo te ontwikkelen dat dat lukt. Maar het heeft een keerzijde, denk ik. Want wat VOGUE doet, dat doet VOGUE immers al. Modebloggers zijn naar mijn idee vervangbaarder geworden naarmate ze professioneler zijn geworden, omdat ze meer zijn gaan lijken op wat er al was.
Ik heb het net zo goed over mezelf hoor. Niet dat ik mezelf met m’n adidas jackie in de VOGUE zie staan – dat probeer ik niet te zeggen- maar neem bijvoorbeeld dit artikel. Dat artikel had zomaar in een hoekje van LINDA.Meiden kunnen staan. Ook ik ben met mijn site meer naar tijdschriften toegegroeid, naarmate de site professioneler en commerciëler is geworden. En daarmee ben ik makkelijker vervangbaar geworden dan ik was, voor m’n gevoel. Voor mezelf vind ik dat niet zo’n probleem. Een paar jaar geleden had ik nog veel sterker de behoefte onderscheidend te zijn, dat heb ik nu niet meer zo. Ik wil graag mezelf zijn en als ik daarmee op iemand anders lijk: so be it. Voor mijn bedrijf lijkt het me echter niet handig om makkelijker vervangbaar te zijn.
Ondanks dat, vind ik nog steeds dat modebloggers in commerciële zin een streepje voor hebben op tijdschriften hoor. Je kijkt en volgt toch één persoon als bloglezer. En die persoon doet (of in ieder geval: regisseert) voor het grootste deel alles zelf op haar site. Dat is in een VOGUE natuurlijk anders. Deze maand zie je Doutzen, volgende maand Lara en de maand erop Bette. Ze hebben zichzelf niet aangekleed, ze zijn zichzelf niet en dat is ook niet de bedoeling. Op een modeblog is dat over het algemeen wel zo; bij modebloggers is er (gelukkig) nog altijd meer sprake van je kunnen identificeren met de persoon die het draagt dan bij modetijdschriften.
Ik denk niet dat het voorkomen had kunnen worden dat modebloggers meer naar modetijdschriften toe zijn gegroeid en ik denk ook niet dat dat goed was geweest. Een merk als CHANEL wil immers graag in VOGUE staan en niet op een blog die daar aan professionele zin niet aan kan tippen. Alleen doordat blogs zo professioneel zijn geworden willen high end merken (die voor het commerciële aspect van blogs heel belangrijk zijn) met die blogs geassocieerd worden. Bovendien: wanneer modeblogs niet professioneler zouden zijn geworden dan zou de tijd een soort van stil zijn blijven staan en ik denk dat dat nooit goed is.
Ook denk ik niet dat het voorkomen had kunnen worden dat modebloggers professioneler zijn geworden, door het feit dat lezers simpelweg professionaliteit willen zien. Als ik één ding heb geleerd in de jaren dat ik blog, dan is het wel dat de massa geen “echtheid” wil, maar een echtheid die mooier is gemaakt. Misschien moet ik dit even uitleggen (lees: mezelf verantwoorden)…
Als je kijkt naar de grootste modeblogs van de wereld dan zijn dat mooie meisjes met mooie foto’s met (op het oog) mooie levens met mooie vriendjes en ga zo maar door. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en generaliseer ik nu wat, maar de massa wil graag mooie dingen zien. Het duurde lang voordat ik daaraan toe wilde geven. Ik was lang zo naïef om te denken dat een blogger juist een blogger was om een mens te zijn, om echt te zijn. Dat kun je zijn natuurlijk – een “echte” blogger- maar ik denk niet dat je er de wereldtop mee bereikt. En dat is prima als je dat ook niet ambieert, maar als je dat wel ambieert, dan heb je dus een probleem.
Bijvoorbeeld: als ik een mooie selfie van mezelf post op Instagram krijg ik er standaard volgers bij. Post ik een foto van mijn lelijke voeten dan verlies ik er een aantal. Die voeten zijn toch echt realistischer dan die selfie, waar een mooie filter overheen is gegooid etc. Dus hoe evident wil je het hebben dat mensen ‘mooi’ vaak prefereren boven ‘echt’?
Dat is geen schande. Ik vind het persoonlijk wel jammer, maar het is menselijk en iets van alle tijden om te verlangen naar iets dat mooier is dan de realiteit. Als kind wilden we al graag sprookjes horen, K3 of de Spice Girls zijn en ons inbeelden dat we de vriendin waren van álle Backstreet Boys. Wat net zo goed niet realistisch is natuurlijk. Het is volgens mij best “normaal” om te willen kijken naar een wereld die mooier is (lijkt!) dan die van jezelf (en je in te beelden om in die wereld te leven).
Modebloggers lijken de Spice Girls van nu te zijn geworden, de meisjes of vrouwen die andere meisjes of vrouwen willen zijn en waar ze tegenop kijken. De Spice Girls hadden echter een houdbaarheidsdatum. En daarom vraag ik me nou juist af: hebben modebloggers dat ook?
