Cabaretblog

Althans, dat schrijft Kirsten van Sanoma’s Blogtoday. Hoewel ik denk best aardig de verschillende functies en doelgroepen van verschillende sociale netwerken in te kunnen schatten, had ik er nog nooit zó stellig over nagedacht als dat Kirsten het schrijft:

Ja, misschien heeft ze wel gelijk.

Als je op Instagram kijkt naar de populairste accounts, dan zijn dat volgens mij vooral mode- en fitnessaccounts. Vraag me niet waarom – want als beauty-, mommy- en foodblogs op blogs zoveel bezoekers trekken, waarom dan niet op Instagram?-, maar blijkbaar willen Instagram gebruikers met name killer bikini body’s zien, behangen met mooie kleding, sieraden en schoenen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en is dit gegeneraliseerd.

Kijk je op Facebook, dan slaat vooral entertainment en sensatie aan, voor mijn gevoel. Mag ik zeggen dat ik Facebook een beetje een sociaal netwerk voor huismoeders vind? Vast niet, maar ik heb het nu al gedaan. Met alle respect bedoel ik het trouwens (vooral zowel Facebook als voor huismoeders). En natúúrlijk zit ik zelf ook op Facebook (anders was het wat te gemakkelijk geoordeeld).

Twitter vind ik het sociale netwerk voor cabaretiers, haha. Dat wil zeggen: Twitter is gewoon een netwerk voor gevatte mensen en dat zijn cabaretiers nou eenmaal vaak. Twitter vind ik voor mensen die lekker droog kunnen zijn (Vera), goed kunnen spelen met taal (Merel) en mensen waar je om moet lachen (ik om Martine regelmatig, en nog veel meer waar ik even niet op kom). Twitter vind ik overigens ook het medium voor mensen die wat durven zeggen en die een duidelijke mening hebben (Tim bijvoorbeeld). Die verkondig je immers ook zo lekker makkelijk op Twitter. Ik noemde niet voor niets het woord ‘cabaretier’: droog zijn, spelen met taal, hilarisch zijn en een stellige mening hebben past daar allemaal bij.

Als ik mezelf onder de fashion- en beautybloggers schaar, dan zou dat volgens het lijstje hierboven betekenen dat ik het meest actief zou moeten zijn op Instagram en YouTube. Dat heb je dan weer goed gedaan Suz, want dat vind ik nou net de netwerken waar ik het slechtst in/op ben. Op YouTube ben ik nooit echt actief geweest en Instagram gebruik ik dan al wel een aantal jaar, ik pas er voor mijn gevoel nog steeds niet helemaal. Elke 1 januari doe ik aan ‘Instagram goede voornemens’ (bij wijze van spreken) en neem ik me voor om naast mijn blog ook specifiek voor Instagram “professionele foto’s” te maken. Foto’s die ik met mijn spiegelreflex maak, zorgvuldig selecteer, bewerk en vervolgens exclusief op Instagram post. Er is nog nooit iets van gekomen.

Want als puntje bij paaltje komt, dan denk: fuck it, ik héb al een blog. Toen ik begon met bloggen bestond social media nog praktisch niet. Toen was ik daar nul tijd mee kwijt. En hoewel ik social media echt wel leuk vind, vond ik het natuurlijk ook gewoon prima toen het er nog niet was en dat scheelde me toen mooi wel een hoop tijd.

Ja, er zijn grenzen aan de tijd die ik wil investeren in social media en als op het Instagram aankomt zijn mijn grenzen gauw bereikt, geloof ik. Maar aan mijn grenzen zitten consequenties. Ik ben zo’n beetje de enige modeblogger (als ik mezelf voor het gemak maar weer even modeblogger noem) die maar iets meer volgers op Instagram heeft dan op Twitter. De meesten hebben er op Instagram véél meer. Ik noem er drie willekeurige:

Slechte vergelijking is dit trouwens van mezelf, want ik ben helemaal niet met één van deze drie dames te vergelijken. But you get my point, right?

Twitter is voor modebloggers helemaal niet belangrijk meer (als het dat ooit al was). Althans, dat denken de meeste modebloggers. Ik denk nog steeds dat je aan Twitter óók erg veel kunt hebben als modeblogger, al is het maar om de simpele reden dat volgers op Twitter veel makkelijker doorklikken naar een site dan dat volgers op Instagram dat doen. Maar ook ik ben het ermee eens dat Instagram veel beter bij modebloggers past dan Twitter en dat – als je er één zou moeten kiezen als modeblogger – Instagram hét sociale netwerk is om in te investeren. En bovendien: hoe belangrijk is het eigenlijk nog dat social media volgers doorklikken naar een site? Misschien is dat al wel heel achterhaald en bestaan bloggers en blogs over een paar jaar niet meer. Bestaan er dan alleen nog maar ‘social influencers’.

Dat ík op Instagram na jaren actief te zijn nog steeds te weinig volgers heb, ligt niet alleen het feit dat ik te weinig tijd besteed aan een foto, maar ook aan dat ik – eerlijk gezegd- maar gewoon wat op mijn feed kwak. Ik ken bloggers met hele Instagram tactieken (zelfs mijn blogloze kleine zusje heeft er één) en die heb ik ook vaak genoeg gehad, maar dan dacht ik na een dag toch weer: fuck it. Instagram als een tweede blog bijhouden vind ik gewoon too much. Ik heb met één blogtactiek al struggles genoeg.

Maar dat ik te weinig volgers heb op Instagram ligt er vooral ook aan dat ik geen “Instagram meisje” ben. In the end ben ik liever gevat dan dat ik mooie plaatjes maak. En aangezien ik zelf niet zo gevat ben, lees ik liever gevatte opmerkingen van anderen dan dat ik mooie plaatjes kijk van anderen. Dat is ook precies waarom YouTube niet het medium is voor mij: ik lees liever dan dat ik luister (en daarmee ben ik helaas in de minderheid, ik weet het). Veel mensen hebben het vooroordeel dat als je van mode houdt, dat je dan visueel bent ingesteld. Dit zal ook absoluut in 99% van de gevallen zo zijn, maar ik ben de uitzondering.

Dat gezegd te hebben, beste dames, voel ik me lichtelijk verloren. Want waar staat Twitter in het lijstje waar ik dit blog mee begon? Juist: nergens. Dus waar is dat gevoel voor humor en dat cabaretblog als je het nodig hebt?

Dit wil je vast ook lezen