houden, volgens mij. Of ze nou full time bloggen of niet, of ze zich nou een pro noemen of het ‘gewoon voor de hobby doen’: waar vraag ik geld voor, wanneer vraag ik ergens geld voor en hoeveel geld dan?
Dit onderwerp is zo lastig omdat er geen CAO voor is, omdat er geen regels voor zijn, omdat er geen baas, scheidsrechter, rechter is die bepaalt. Als een blogger een miljoen wil vragen, dan kan dat. Als hij of zij niets wil vragen, kan dat ook. Het is helemaal aan de persoon zelf. En er zijn geen richtlijnen voor te schrijven omdat het ene blog het andere niet is en de ene adverteerder (of op een andere manier geïnteresseerde in een samenwerking) niet te vergelijken is met de ander. Dit laatste wordt wel eens vergeten, maar het is zo: voor een blogger maakt het bijvoorbeeld veel uit of een adverteerder een samenwerking compleet wil regisseren of dat hij je (bijna) complete vrijheid geeft.
Waar je nu geld voor vraagt en waarvoor niet en hoeveel je dan dus vraagt… alle opties zijn… een optie. Voor veel geld vragen is wat te zeggen, voor weinig geld vragen is wat te zeggen en voor geen geld vragen is ook wat te zeggen. Het is maar net wat je doel en strategie is voor en met je blog en waar je prioriteiten liggen. Het heeft er ook mee te maken of je op de korte termijn wil bereiken en verdienen of juist op de lange termijn (of allebei een beetje).
Als je veel geld vraagt dan zullen vanzelf alleen de grotere adverteerders en bedrijven overblijven en dan weet je dat als je commerciële content op je blog zet deze ook écht wat opbrengt. Als je zo min mogelijk commerciële content op je blog wil, maar wel aan je blog wil verdienen is dit een optie. Een overweging om hiervoor te kiezen kan ook zijn dat het voor je status als blogger beter is als je kunt noemen dat je met grote merken hebt samengewerkt in plaats van met kleinere webshops.
Als je weinig vraagt zul je misschien meer – zowel wat grotere als wat kleinere- samenwerkingen binnenhalen en op die manier misschien meer verdienen dan wanneer je een hoger tarief berekent en zo minder samenwerkingen binnenhaalt. Daar staat tegenover dat je meer commerciële content op je blog hebt én dat je voor de grotere merken misschien niet zakelijk, belangrijk en/of professioneel genoeg overkomt, omdat je tarief voor hen geen serieus deel van hun marketingbudget in beslag neemt.
Als je niets vraagt zul je weinig tot niets verdienen, maar dit kan een strategie zijn: als je niets vraagt zijn er altijd merken en PR bureaus die met je willen werken. Je bouwt een band met hen op en kunt op den duur die band alsnog gaan commercialiseren. Dit kan twee kanten op gaan: de ene kant is dat een merk of PR bureau je alsnog niet zal gaan betalen ‘want je vroeg eerder ook niets, dus gaan we niet opeens nu wel betalen en bovendien is die PR op je blog nu al binnen’. De andere kant is dat het merk of het PR bureau de band met je waardeert en jou nu juist wél zal gaan betalen. In dat laatste geval begrijpt het merk of het bureau jouw commerciële standpunt en hechten ze belang aan de goede en langere relatie met je. Zij denken wellicht iets dergelijks als: jij hebt geïnvesteerd in ons, nu willen wij investeren in jou.
De aanleiding dat ik deze tekst schrijf was het artikel dat ik las over Zoella, één van de meest invloedrijke bloggers/YouTubers wereldwijd. In het artikel staat:
“Als Zoella een jurk draagt of een nieuwe mascara uitprobeert, is de kans groot dat die snel uitverkopen. Ze wordt er niet voor betaald, zegt ze, maar zo gewild is haar steun dat ze veel producten gratis krijgt”.
Het eerste wat ik dacht toen ik het las was: waaróm wordt zij hier niet voor betaald? Als zij er al niet voor betaald krijgt, hoe moeilijk wordt het dan voor de minder en veel minder invloedrijke bloggers om ervoor betaald te krijgen? Terwijl het toch heel terecht is dat je een vergoeding krijgt als een product door jou beter verkoopt of dus zelfs uitverkoopt?
Het antwoord is waarschijnlijk: ze heeft het niet nodig. Het kost haar alleen maar extra toezeggingen en verplichtingen, terwijl ze aan haar “gewone” advertenties genoeg verdient. Vergelijk het met Beyoncé of een andere celeb: zij zullen ook niet betaald krijgen voor elke onderbroek en sok die ze dragen, al zullen ze daar best geld voor kunnen vragen en krijgen. Maar ze hebben het niet nodig, ze verdienen genoeg aan de honderd-en-één andere dingen die ze doen en die veel meer opleveren.
Een ander antwoord lijkt me: er zijn maar heel weinig merken die het zouden kunnen betalen haar te vergoeden voor het dragen van hun jurkje in één van haar video’s als ze daar telkens geld voor zou vragen. Gezien haar bereik moet ze zóveel vragen dat de selectie merken waar ze mee zou kunnen werken heel klein wordt en ze wil de vrijheid niet kwijtraken te kunnen kiezen wat ze draagt.
Concluderend zou je kunnen stellen dat je er als blogger voor kunt kiezen om gelijk wanneer je publiek wat waard wordt te proberen deze waarde zoveel mogelijk om te zetten in geld. Dit levert vooral op de korte termijn wat op: geld dus. Je kunt er ook voor kiezen bijvoorbeeld de eerste jaren helemaal geen geld te willen verdienen, zodat je je alleen maar focust op het bereiken van iets waarbij je je niet eens meer aan alles geld wílt verdienen. In dat laatste geval hoop je een Zoëlla of Beyoncé te worden: je verdient genoeg zonder overal geld voor te vragen, wilt niet meer verplichtingen hebben en toezeggingen doen dan nodig en wilt ook merken kunnen dragen of laten zien als zij jouw tarief niet kunnen betalen. Natuurlijk kun je ook een keuze maken die ergens tussen deze twee uitersten in ligt.
Tot slot is natuurlijk ook één van de mogelijke blogstrategieën om geen strategie toe te passen en gewoon te bloggen. Laten we dat niet vergeten.
