stopt met haar blog: ‘After almost a decade of running my site, it is time for a new chapter’. Ik was er even stil van. Niet dat ik aan het praten was, maar ik was er toch even stil van. Eigenlijk had ik dat nog nooit eerder meegemaakt: dat een blogger officieel aankondigde te gaan stoppen met haar blog. Zeker niet na bijna tien jaar. En als ik het al meemaakte, dan was die stop volgens mij altijd tijdelijk. Vroeg of laat begon het weer te kriebelen, kwam er altijd weer een doorstart.
De meeste bloggers laten hun blog doodbloeien en/of updaten nog eens heel sporadisch wat, als ze al wel of nog niet besloten hebben met hun blog te stoppen. Ik vind het wel wat hebben dat Elin Kling het op zo’n “officiële” manier doet. Ik weet niet of ik dat zou durven. Nooit heb ik ergens spijt van, maar ik zou in dit geval toch bang zijn spijt te krijgen.
Tien jaar geleden was Elin een pionier, nu zal ze dat weer zijn bij nieuwe dingen die ze zal gaan doen. Haar blog heeft de grootste piek gehad denk ik (objectief gezien, wat mij betreft was haar blog nog steeds heel tof), blogs in zijn algemeenheid hebben hun grootste piek gehad. Echter, het is makkelijk voor ons bloggers om te blijven doen wat we de afgelopen jaren gewend waren. Maar makkelijk is voor pioniers niet the way to go.
Ik snap heel goed dat Elin andere prioriteiten gaat stellen nu ze moeder wordt. Al kan het natuurlijk prima zijn dat ik dat laatste er zelf bij haal en dat dat er niets mee te maken heeft (lijkt me overigens sterk). Ik snap ook dat er voor Elin wellicht na al die jaren niet veel uitdaging meer in haar blog zit. En ik snap dat Elin wellicht meer wil focussen: ze doet zóveel naast elkaar.
Dus: ik snap het. Maar ik zal haar missen.
