Ik had eigenlijk besloten om niet meer over H&M x Balmain te schrijven (al is het maar voor alle naast-de-pot-piesers en achter-het-net-vissers), maar toen ik dit en dit artikel zag, dacht ik: ik doe het gewoon toch. Omdat het kan. Bij dezen.
Want ja: gisteren was ik er weer bij, bij de lancering van H&M’s designercollectie op Hoog Catharijne. Voor de zesde keer alweer! Elk jaar twijfel ik of ik zal gaan. Dit jaar zeker, want ik had niemand die meeging, dus dat leek me maar ongezellig. Maar ik deed het toch. Omdat ik het leuk vind – dat gekke sfeertje-, en omdat het ook een soort traditie geworden is.
Ik heb er geen spijt van. Oké, gisteren had ik dat eerlijk gezegd wel een beetje. Maar een dag later kan ik er gelukkig allemaal weer om lachen en vind ik het leuk dat ik wat er nu komt kan opschrijven. Ik weet immers dat er relatief niet zo heel veel mensen zijn die naar de winkel gaan, de meesten proberen het online. Dus ik krijg vaak benieuwde vragen over hoe het in de winkel is/was.
Laat ik maar met de deur in huis vallen (bij de derde alinea, maar never mind): het was echt een gekkenhuis. Zo “erg” als dit jaar heb ik het nog nooit meegemaakt. Zelfs Rita van H&M -die élk jaar werkt tijdens de designerlancering op Hoog Catharijne, ze allemaal heeft meegemaakt en mij inmiddels kent- had dit niet verwacht. Alhoewel ze zei: ‘Nou ja, wel een beetje. Want we hadden al niet gekozen voor een barista, omdat we verwachtten dat het daar te druk voor zou zijn’.
Meestal kom ik rond een uur of half zeven. Dat vind ik standaard achteraf altijd stom van mezelf, want daarvoor ga ik rond half vijf mijn bed uit. Dan kan ik net zo goed nóg een uur (of twee) eerder mijn bed uitgaan, zodat ik tenminste echt op tijd ben. Maar nee, ik was er dit jaar weer rond half zeven.
Een paar keer was dat vroeg genoeg om bij ‘de eerste shift’, zoals dat heet, te zitten. Of het inderdaad vroeg genoeg is hangt erg af van de populariteit van de designer. Soms was het dan ook níet vroeg genoeg, zoals bij de lancering van Isabel Marant. Weten jullie nog dat ik toen zo’n beetje alle pech had die je kan hebben?
Dit jaar was half zeven ook verre van op tijd. Ik belande bij de vierde shift. En elke doorgewinterde designercollectiebezoeker weet: als je niet bij de eerste shift zit, kun je het eigenlijk wel vergeten.
– Zelfs Rita zei: ‘Goh, je bent wel een beetje laat hè?’. Ik zei: ‘Nou Rita, volgens mij waren anderen vooral vroeg’. –
Er wordt namelijk ontzettend veel opgekocht. Door liefhebbers, maar duidelijk ook door handelaren. Ik ga het ze niet kwalijk zitten nemen hoor (handel is gewoon handel, vind ik), maar leuk is anders natuurlijk. Juíst de mensen die komen om geld te verdienen, weten dat ze er echt vroeg bij moeten zijn en zitten over het algemeen bij de eerste shift.
Ik had het niet verwacht en ik denk eigenlijk vele anderen met mij niet, maar Balmain is blijkbaar ontzettend populair. Meer dan Isabel Marant dus, wat ik niet had zien aankomen. Ik denk zeker dat de Kardashians (hallo Kylie Jenner!) hier een rol bij hebben gespeeld. De invloed van die dames… unbelieveable.
De collectie is natuurlijk ook lekker commercieel. Geen dekbedjassen (zoals bij Margiela) en geen jurkjes als over de top gebakjes (zoals bij Lanvin). Nee, de Balmain x H&M collectie is sexy, stoer, vrouwelijk en goed draagbaar. Alles wat de “gemiddelde” vrouw wil. En ook gewoon mooi, wat mij betreft. Al doe ik daarin niet moeilijk, zoals jullie weten. Ik kon tot nu toe elke designercollectie wel waarderen.
De zin rules are meant to be broken werd aardig letterlijk genomen gisteren. Rita verzekerde me dat security weer goed op zou letten en dat dus niemand met een verkeerd gekleurd bandje ertussendoor zou glippen. Eerder heb ik daar inderdaad ook nooit iemand op kunnen betrappen, maar gisterochtend begon ik daar op een zeker moment toch mijn twijfels over te krijgen. En ja hoor: daar stonden de twee dames naast wie ik de hele ochtend in de rij had gestaan. In de tweede shift in plaats van (met mij) in de vierde.
Wat ook veel gebeurde en voor mij ook nieuw was, is dat er van buiten de shop-in-shop naar de rekken werd gegrepen. Al vrij snel werden daardoor alle items naar het midden van de shop-in-shop verplaatst door H&M personeel, zodat niemand er van buitenaf meer bij kon.
Natúúrlijk werd hierop een nieuwe list bedacht door die hard shoppers: mensen van buiten de shop-in-shop begonnen naar de mensen ín de shop-in-shop te roepen of ze alsjeblieft dat ene colbertje in maat 38 mee wilden nemen. Voor geld, als het moest. En zo was er van het eerlijke principe ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt’ al gauw niets meer over. ‘Brutalen hebben de halve wereld’ was meer van toepassing. Och, en dat arme H&M personeel: men wist van al die gekkigheid niet meer hoe ze enige orde moesten handhaven binnen het geheel.
Zo, nu hebben jullie een lang verhaal gelezen en nu weten jullie nog steeds niet of ik iets heb kunnen bemachtigen. Ja, dat doe ik expres, haha (leedvermaak!). Ik gok dat 90% van jullie voor dat antwoord deze tekst leest. Nou, komt ie hoor.
Ik heb niet hysterisch gedaan gisteren en me keurig gedragen. Stiekem lijkt het me wel leuk om een keer écht te strijden, maar tot nu toe is mijn eigenwaarde toch nog wat belangrijker, geloof ik. Ik heb netjes gewacht tot shift vier aan de beurt was en met vermoeide ogen zowel de eerlijke als de valse taferelen afwachtend zien gebeuren. Eerlijk of vals: het maakte voor mij toch niets meer uit. Ik zat bij shift vier, ik zou het hoe dan ook moeten doen met wat er eventueel nog over was.
Ik ben naar huis gegaan met de overknee laarzen. Die, gek genoeg, niet zo heel erg in trek waren. Bij mijn shift lagen er nog netjes een paar maten te wachten. Ik kwam eigenlijk voor de zwarte blazer en de wijde jas. De overknee laarzen waren een soort van ‘tweede keus’, die vooral tweede keus waren omdat ik ze zo duur vind. En nee: dat was echt niet de reden dat ze bleven liggen. Het jurkje en de blazer van €400,- en €300,- gingen als warme broodjes over de toonbank bijvoorbeeld.
In ieder geval: toen puntje bij stilettopaaltje kwam greep ik toch maar mijn overknee kans. Als ik er spijt van zou krijgen, was er altijd de handel nog ;-).
P.S. Kom maar op: ik ben benieuwd naar jullie #HMBALMAINATION verhalen!
