Is niet altijd zo geweest overigens. Ik vond de tijd dat Instagram er alleen voor iOS was en ik een Samsung had helemaal niet erg. Instagram was de bedreiging van Twitter. Van de Twitpic. En ik was zo’n stom figuur die bang was voor verandering.
…maar Instagram houdt niet van mij. Laat ik het zo stellen: 9415 Instagram volgers (en gisteravond waren het er nog 9421) is helemaal niets voor een fashionblogger. Gewoon takkeweinig. Ik moest even een drempel over om dat op te schrijven, maar die drempel ligt achter me.
Nog even een disclaimer tussendoor: ik plaats mezelf normaliter niet in het fashionbloggerhokje. Maar in dit geval doe ik het wel. Want dan ligt de lat lekker hoog. Als er één groep veel Instagram volgers heeft, zijn het immers wel de fashionbloggers. Of ‘influencers’. Zoals u wilt. Wél in het fashionbloggerhokje geplaatst worden vind ik overigens helemaal geen straf. Ik plaats mezelf er alleen niet.
Terug naar Instagram. De afgelopen jaren heb ik toch vermoedelijk wel elk ‘hoe succesvol te worden op Instagram’-lijstje gelezen dat er op internet verschenen is. Niet eens zozeer om als Bijbel te gebruiken. Ik weet dat ik daar toch te eigenwijs voor ben. Vooral omdat ik het gewoon heel interessant vind. Ik houd van Instagram immers, schreef ik toch? Ja, ik houd van Instagram. Nu wel.
De laatste tachtig lijstjes die ik las kon ik lezen met mijn ogen dicht, want op een gegeven moment concludeer je dat ze allemaal een beetje op hetzelfde neerkomen. En als ze dat niet doen, dan zit ‘m dat in details. De strekking, de kern, het állerbelangrijkste, die was altijd hetzelfde. Het stond er elke keer weer. Tot ik er gek van werd. Ook Charlotte noemt ‘m. ‘Find your style – and stick with it’.
Bij voorbaat sorry voor de komende relaas. Maar als er voor mij een reden zou zijn geweest om ooit níét te starten met (fashion)bloggen, dan was het wel om bij één stijl te blijven. Want dat staat er toch echt: ‘find your style’. En niet: ‘find your styles’. Of een andere voor mij vriendelijkere variant.
Mijn hele liefde voor kleding en make-up is gebaseerd op trial en error, op experimenteren, op evolueren, op contrast en op verschil. Ik houd van over de top make-up à la Kim Kardashian maar dan twintig keer erger. En ik houd ook van Scandinavische naturelle meisjes die erbij lopen als een slons omdat dat hip is. Ik houd van allebei even veel. Ik heb niet één stijl. Ik kan niet één stijl. Ik wil niet één stijl. En ik wil ‘m al helemaal niet vinden. Dan liever gewoon blijven zoeken. Of zoeken en weer kwijtraken.
En dat alles schemert flink door op mijn Instagram. De ene foto is te amateuristisch, de andere te gestyleerd. De ene is te minimalistisch, de ander te rommelig. Ik ben allerlei fases doorlopen. Van spontaan en persoonlijk tot niet spontaan en niet persoonlijk. Ik slinger regelmatig mijn hoofd mijn feed op en die ziet er regelmatig niet hetzelfde uit. Want de ene keer ben ik meer die Scandinavische slons en de andere keer meer het Kim Kardashian aftreksel.
Hoe strategisch ik er ook mee bezig ben, het is en blijft míjn Instagram. En zo ben ik. Eigenwijs, onder andere. Zo weet ik dat Instagram filters gebruiken uit den boze is. Je moet altijd die van externe apps gebruiken. Of beter nog: altijd dezelfde filter. Of beter nog: helemaal geen filter. Staat ook in die ‘hoe succesvol te worden op Instagram’-lijstjes. Maar dat klinkt in mijn oren als: je moet altijd dezelfde make-up op, want dan krijg je een handelsmerk. Of beter nog: geen make-up op en gewoon heel mooi van jezelf zijn. Ja, daahaag.
(Ik bedoel dus niet dat het een idioot idee is om zonder make-up over straat te gaan en mooi van jezelf te zijn, dat is – voor de goede orde- totaal, maar dan ook totaal mijn punt niet.)
Ik doe nu wel lekker recalcitrant, maar deze weerstand neemt niet weg dat ik in bed urenlang Instagram feeds afga. Kijken welke Insta’s ik mooi vind. Kijken wat succesvol is. De sleutel vinden. Tot treurnis aan toe. Want voor die sleutel hoef ik echt geen uren slaap op te geven. Een hippe koffietent, Ibiza, Stockholm (daar hebben we Scandinavië weer). Met die settings zit je al gebakken. Designerschoenen, bloemen, eten dat er quasi-toevallig enorm mooi bij ligt of een hotel met witte lakens en een breathtaking hoofdbord.
Ik moet het daar allemaal niet van hebben. Ik ben nog nooit op Ibiza geweest (wel in Stockholm), ik heb geen designerschoenen (oké, één paartje dan), bij de Kringloop ben ik al jaren niet meer geweest en ik heb zelfs een bed zónder hoofdbord (wel witte lakens).
Toch heb je natuurlijk evengoed alle Instagramkansen zonder kringloopneus en hotelsuite. Neem Vera. Heeft tegenwoordig wel designerschoenen, maar had al 50 000 volgers (ik noem een willekeurig getal) voordat ze ooit van het woord gehoord had. Al die poeha is niet nodig voor 5000 likes. Als je dus maar wel gewoon consistent bent in je feed.
En dat ben ik niet. Ik moet het juist hebben van mensen die een reactie achterlaten als “Zo tof dat je telkens weer een andere look weer te creëeren met je haar en make-up”. En dat zijn er zo’n 5000 likes te weinig
