Ik denk dat we allemaal wel eens een ‘all black’ of ‘all white’ outfit hebben gezien. En misschien ook wel eens een ‘all red’ outfit? Zo’n “all” outfit kan prachtig zijn vind ik, heel krachtig.
Wat ik nog nooit had gezien is een ‘all brown’ outfit. Ik kan het me tenminste niet herinneren. Bruin is een kleur die je bij de mode incrowd eigenlijk maar heel weinig tegenkomt, realiseer ik me terwijl ik deze post schrijf. Bruin legt het waarschijnlijk 9 van de 10 keer af tegen zwart. Zwart is dé mode”kleur”, maar daardoor wordt bruin nogal ondergewaardeerd naar mijn mening.
Ik zie ook wel dat zwart vaak krachtiger is dan bruin. Ook ik heb meer zwart dan bruin in mijn kast. Zwart is, heb ik vanuit mijn imagostyling opleiding geleerd, een autenthieke “kleur” (ik schrijf ‘t maar weer tussen aanhalingstekens, want officieel is het geen kleur). En als de mode incrowd íets wil zijn dan geloof ik dat het authentiek is.
Echter, wat gebeurt er als we met z’n allen authentiek willen zijn? Dan zijn we inderdaad al gauw allemaal weer enigszins hetzelfde. Dat had Miroslava Duma (voorheen werkte ze voor de Russische Harper’s Bazaar, nu werkt ze op freelance basis in de modewereld) wellicht ook door en misschien dat zij daarom voor het niet zo authentieke, maar het wel heel originele ‘all brown’ ging. Dit pakt verrassend goed uit, vind ik. Niet dat Miroslava er slecht uit zou kunnen zien overigens.
Ja, nu we het toch over Miroslava hebben: ik vind het zo knap hoe zij zichzelf blijft vernieuwen, hoe zij blijft verrassen en hoe zij origineel blijft in haar stijl zonder dat het geforceerd, nep of overdone overkomt. Natuurlijk helpt het dat ze in de aller, allerduurste kleding loopt, maar dan nog: Miroslava heeft stijl en ze heeft er een hoop van. Ik ben niet de eerste en enige die daar achterkomt, maar ik wil het toch eens opgeschreven hebben.
Hoe vind jij ‘all brown’ staan bij Miroslava Duma? Heb je zelf (veel) bruin in je kledingkast?
Nu Air Max weer populair zijn, lijkt ook gelijk te gelden: hoe fouter, hoe beter! Toen ik onderstaande Nikes zag, dacht ík tenminste meteen: die zijn eigenlijk wel heel fout, maar… eigenlijk ook wel heel cool!
Ik houd over het algemeen niet van klittenband bij schoenen (dat doet me vooral denken aan schoenen van kinderen die hun veters nog niet kunnen strikken, en bovendien: het woord alleen al), maar deze doen me denken aan mijn dansschoenen (zulke) en de associatie met dans bevalt me wel. Bovendien vind ik het leuk dat ze zwart/wit zijn.
Ik verwacht dat de meesten van jullie ze afschuwelijk zullen vinden, maar ik hoop dat het vrolijke koppie van Trine op de foto’s daar nog wat verandering in kan brengen, haha. Alleen crushen is immers ook maar zo alleen crushen, dus…
…wie crusht er mee?
P.S. Helaas weet ik niet waar de schoenen te koop zijn. Heeft iemand van jullie toevallig een idee? Ik ben namelijk wel benieuwd wat ze kosten en of er bijvoorbeeld nog meer kleurstellingen zijn.
P.P.S. Over Nikes gesproken: ik ben ook benieuwd wat jullie van deze vinden. Ik vind het cool dat ze ‘knitted’ zijn, maar het printje niet zo mooi. En jij?
Dat ik na jaren vol afschuw de denim rok weer in mijn hart heb gesloten, sinds zo’n anderhalf jaar, zal je niet ontgaan zijn als je me al die tijd hebt gevolgd. Er kan nog steeds geen denim rok tippen aan die van Acne, waar de terugkomst van de denim rok allemaal mee begon, maar toch heb ik afgelopen jaar een hoop plezier beleeft aan mijn eigen budget vriendelijkere denim rok. Een denim rok is net zo makkelijk te combineren als een spijkerbroek (of moet ik ‘jeans’ schrijven? – het ene klinkt te oubollig, het andere te hip), maar een stuk minder saai slash doorsnee.
Toch merk ik de laatste maanden dat mijn grootste ‘denim rok excitement’ passé is. Mijn nieuwste Fashion crush kwam dan ook als geroepen en nét op tijd voordat ik definitief op de denim rok uitgekeken zou zijn. Ik heb het over een denim rok, maar dan anders: ik heb een crush op de denim rok met ‘patches’ van ZARA.
Gek genoeg, moet ik zeggen, want het eerste waar ik aan dacht toen ik de rok zag is een motor en je moet weten: ik haat motoren. Ze maken nare herrie, zo’n pak lijkt me een vreselijk gedoe en ze zijn veel te onvrouwelijk naar mijn smaak (al komt dat mannen op motoren ten goede natuurlijk). Toch is juist die afkeer voor motoren wat me aantrok aan deze rok, denk ik: in feite is deze rok helemaal niet mijn ding en juist daarom krijg ik de ik-wil-‘m-proberen-kriebels. Omdat ik op modegebied nou eenmaal graag uit mijn comfort zone kruip.
Wat zijn jouw associaties bij de rok? En wat vind je van ‘m?
P.S. De rok is er ook in broekvorm. Die vind ik ook tof!
De koeienprint was een trend afgelopen deze zomer en aangezien de dalmatiërprint daar niet zo ver vanaf zit: zou de dalmatiërprint de volgende worden? I don’t know. All I know is that I’d love it!
…maar waarom nú opeens? Niet omdat ik nú opeens van zwart/wit ben gaan houden ofzo. Dat deed ik altijd al. Nee, omdat ik laatst in de stad liep en een dalmatiër zag. Geen printje, een echte. Dat was lang geleden, want Dalmatiërs zie je niet meer zo vaak op straat. Ik vind het echt prachtige beesten en ik heb als klein kind, die helemaal niet zo’n Disney fan was, dan ook zo’n 101 keer (flauw!) 101 Dalmatiërs gekeken. De laatste jaren heb ik dus amper een dalmatiër noch een dalmatiërprintje gezien en dat maakte dat de dalmatiërprint gewoon niet echt meer in mijn gedachten zat. Tótdat ik die hond zag dus. Ik wilde er echt naar blíjven kijken.
Ja,, de Cruella in mij – de lieve versie dan- is helemaal wakker en de foto hieronder is zo ongeveer mijn ideaal geworden: in mijn dalmatiërpyjama op mijn muiltjes met een krantje (VOGUEje!) ‘s ochtends de dalmatiërhond uitlaten. Yes please!
Wat vind jij van de dalmatiërprint?
Sommige dingen klinken gewoon beter in het Engels en ‘Chained Chelsea Boots’ zijn er daar zeker één van. Ik kan op bijna elke designer schoen wel verliefd worden, maar soms steelt er ééntje net even wat meer mijn hartje. Deze Givenchy’s bijvoorbeeld.
Een beetje trend gevoelig en dus niet zo tijdloos zijn deze Givenchy laarzen wel, moet ik toegeven, want alles met ‘chain’ erin, erop of eraan is op dít moment retepopulair en kan dus nooit over een paar jaar nog zo populair zijn. Echter, zovéél designer schoenen zijn trend gevoelig (Louboutins zijn een grote uitzondering): de cut out buckle boots van Balenciaga en de sneaker wedges van Isabel Marant… die vinden we over vijf jaar vast ook niet meer leuk.
Toch, het eerste wat bij me te binnen schoot toen ik de laarzen zag is het woord ‘klassiek’. De vorm, het minimalisme… het zijn geen enorme aandachttrekkers. Of toch wel? Die chain is natuurlijk weer niet echt bescheiden… Nou ja, je merkt het: de schoenen fascineren me.
Ik heb zo’n vermoeden dat we deze schoenen veel gaan zien op streetstyle foto’s tijdens de aankomende Fashion Weeks. Ik heb alvast medelijden met de portemonnee’s van de (toekomstige) eigenaressen: de laarzen kosten $1550.
Wat vind jij de laars? Ben je in voor een knock-off (die er ongetwijfeld gaat komen)?
Bronnen foto’s:
Dankzij het mooie weer heb ik deze zomer al een hoop zomerse items en combinaties kunnen dragen, uitproberen en laten zien – floppy hoeden, blote benen, sandaaltjes, mesh, zonnebrillen en nog veel meer. Ik hoop dat daar nóg veel meer zomerse kleding, schoenen en accessoires bij mogen komen, maar het is immers al augustus… de zomerklok begint te tikken.
Wellicht dat ik mijn nieuwe Fashion crush dus maar moet bewaren voor volgend jaar, want wil ik de open rug dragen, dan zal ik eerst nog iets met open rug moeten zien aan te schaffen. Aan de open rug heb ik me namelijk eigenlijk nooit eerder gewaagd, omdat deze a) gewoon niet zo heel veel in de (online) winkels hangt (maar dit seizoen meer, valt me op) en als ze dat wel doen, vooral bij echte party jurkjes, b) je met een open rug natuurlijk op praktische beha bezwaren stuit (ik gok dat dat ook de reden is waarom deze niet heel veel in de winkels hangt).
Nu heb ik het geluk (ja, persoonlijk vind ik dat eigenlijk wel een geluk) dat ik “niet zoveel heb” dus ik kan best zonder beha, zeker als het een losvallende top of jurk is. Daarnaast zijn er tegenwoordig tal van minimale beha’s zonder bandjes die je alleen maar op je borst plakt (zoals deze), dus er zo één dragen is ook nog een optie. Wat ik bij een open rug namelijk écht niet mooi vind, is je beha zien.
Waarom ik nú eigenlijk opeens een Fashion crush op de open rug heb? Nou, om te beginnen omdat ik er dit seizoen gewoon een stuk meer zie dan andere seizoen – daardoor heeft de open rug zich simpelweg bij mij in de kijker gespeeld. Daarnaast omdat een open rug super vrouwelijk is, maar vaak een stuk minder ordinair dan een laag decolleté kan zijn. Vooral allerlei dunne bandjes op de rug vind ik erg stijlvol.
Ik ben benieuwd of jij het met me eens bent? Vind je een open rug ook zo mooi en vrouwelijk?
P.S. De laatste jurk kun je hier vinden bij ZARA.
Bron foto’s:
Ze zat al eerder in deze rubriek: Elena Perminova. Nog steeds vind ik haar geweldig stijlvol en kijk ik graag naar haar outfits als er weer een internationale Fashion Week voorbij komt.
Zo ook toen laatst Paris Haute Couture Fashion Week was. Elena verscheen er één van de dagen met geweldige ear cuffs. Nu heb ik persoonlijk nooit iets gehad met ear cuffs. Waarschijnlijk omdat mijn oren al aardig behangen zijn met piercings, dus ik heb niet zoveel behoefte aan meer versiering op die plek. Bovendien heb ik er ook nog niet veel gezien die ik echt mooi vond óf bij mij vond passen. Dankzij Elena is daar dus verandering in gekomen.
De ear cuff (inmiddels heb ik begrepen dat het er één is) die ze draagt is van het merk Repossi en het lijkt mij persoonlijk super tof om zulke ringetjes als piercings te dragen (als ik genoeg “piercinggaten” had en het piercings waren), maar ja: dan draag ik weer piercings en weer geen ear cuff… Daar zal het overigens sowieso niet van komen – van deze ear cuff dragen, bedoel ik-, want aan de sieraden van Repossi hangt een flinker dan flink prijskaartje.
Wat vind jij van de ear cuff? Zou jij ‘m dragen?
Bronnen foto’s:
Wauw, wat is het toch mooi om creatief te zijn! De Nederlandse kunstenares Elvira ‘t Hart bewijst maar eens wat voor mooie dingen daaruit kunnen komen. Ik viel als een blok voor haar simpele ideëen, die tegelijkertijd geniaal zijn.
Elvira studeerde in 2011 af aan de Rietveld Academie met haar ‘Wearable sketches’, oftewel ‘draagbare ontwerpen’. Aan de woorden ‘draagbare ontwerpen’ lijkt niets bijzonders, tótdat je Elvira’s werk ziet. Haar draagbare ontwerpen zíjn namelijk 3D, maar líjken 2D te zijn. Ze zien eruit als schetsen, terwijl ze dat niet (meer) zijn.
Snap je het nog? Zo niet: don’t worry. De beelden spreken voor zich:
Hier kun je lezen hoe Elvira tot deze collectie is gekomen.
Ik zou dus echt wel zo’n wearable sketch als kunstwerkje aan de muur willen hebben. Jij?
Bron.
