Ik kan er kort maar krachtig over zijn: de conditie van mijn eigen nagels is me alles meegevallen, sinds ik geen kunstnagels meer heb en alleen nog mijn natuurlijke nagels draag. Door verschillende mensen was ik erop voorbereid dat je nagels echt niets meer waard zijn als er kunstnagels op hebben gezeten, maar dat is zeker niet mijn ervaring.
Mijn nagelstyliste Marieke heeft de kunstnagels er zo afgevijld (ja, dat gaat d.m.v. van héél veel vijlen) dat er nog een dun laagje acryl op mijn eigen nagel zat. Een heel dun laagje maar, maar wel een laagje dat een hoop steun geeft. Echter, als het had gemoeten had ik het denk ik ook zonder gered. Mijn nagels zijn een stuk zwakker, maar gelukkig niet zó zwak dat ze spontaan zouden afbreken. Dit misschien ook omdat ik van mezelf vrij stevige nagels heb.
Nu het minder kort maar krachtige deel van deze post: ik ben toch niet helemaal tevreden, sinds ik mijn eigen nagels draag. Tegen beter weten in had ik gehoopt dat ik toch iets meer van mijn “dwang” verlost zou zijn na een paar maanden kunstnagels. Mijn doel met de kunstnagels was immers om het nagelbijten tegen te gaan. In eerste instantie op de korte termijn – dat is wel gelukt-, maar ik hoopte stiekem ook op de lange termijn.
Helaas: mijn nagels blijven een gevecht tegen mezelf. Ik snap zelf niet hoe ik het altijd weer zover laat komen, maar het lijkt wel alsof ik ieder scheurtje, randje en velletje aangrijp om aan mijn nagels te zitten (het lijkt wel? dat is zo!). Het kromme is: ik pak juist elk randje, scheurtje en velletje aan omdat ik graag mooie nagels wil en vind dat dat randje, scheurtje of velletje het in de weg staat. Echter, door eraan te gaan zitten knippen, trekken en bijten wordt het (natuurlijk) alleen maar erger. Dat ik dat weet, maar er niet naar kan handelen: daar erger ik me mateloos aan.
Mijn goedbedoelde tooltjes maken het -eerlijk is eerlijk- alleen maar erger. Ze zijn super handig, maar míj moet je ze niet in handen geven: ik zet dat gereedschap uiteindelijk in bij het vernietigen van mijn nagels en nagelriemen, in plaats van bij het herstellen ervan.
Links…
… en rechts. De nagellak die ik draag is Catrice Hip Queens Wear Blue Jeans.
Mijn nagels heb ik nog redelijk goed kunnen houden (rechts is altijd moeilijker dan links, want doordat ik daar alles mee doe komen daar eerder scheurtjes e.d. in – daar begint het mee), maar mijn nagelriemen daarentegen… er is er niet één zonder wondje. Ik hoop dat het me lukt om, nu ik even wat rust neem binnenkort, ze allemaal te laten herstellen.
Of ik het gevoel heb ‘terug bij af’ te zijn? Nee, dat niet. Toen ik kunstnagels liet zetten waren al mijn nagels kort gebeten en móest ik wel kunstnagels zetten omdat ik de hele dag zat te bijten, waardoor ik niet kon typen (ja, echt!). Ik denk niet dat ik van mezelf het geduld en de energie had gehad om die cirkel zelfstandig om te draaien.
Echter, ik dacht al, maar weet nu zeker dat kunstnagels maar een tijdelijke oplossing zijn. Ze laten je tijdelijk afkicken, maar niet voor het leven. Nagelbijten doe ik al járen, van jongs af aan, en kan ik (laat ik voor mezelf spreken) denk ik alleen afleren door wel aan de verleiding te worden blootgesteld, maar de wilskracht en het doorzettingsvermogen te hebben om er niets mee te doen. Ik blijf daarnaar streven.
Nagelbijter of niet: hoe probeer jij je nagels mooi te houden/houd je ze mooi?
Dit was voorlopig de laatste Nail diary. Hopelijk vonden jullie het leuk ze te lezen!
Foto’s door mij.
Toen ik de afgelopen weken mijn gele nagels had ging het voor het eerst mis: na een week begon één duimnagel te breken. Ik stond hier even van te kijken, want ik had wekenlang zonder problemen alles met mijn nagels gedaan en dat mijn kunstnagels nu out of the blue gingen chippen (één chipte, maar ik voelde dat de anderen ook losser zaten) vond ik daar niet bij passen. Omdat een halve kunstnagel me zowel lelijk als onhandig leek heb ik het overige deel los gepeuterd, getrokken en geveild, totdat alleen mijn eigen nagel nog over was. Daarbij overleefde het bovenste gedeelte van mijn eigen nagel het niet, maar daar had ik ook niet op gerekend.
In eerste instantie dacht ik dat dit euvel kwam doordat ik die week ongesteld was geweest: door hormonen kunnen nagels dan bij sommigen mensen loslaten, had mijn nagelstyliste Marieke wel eens verteld. Toch was dit niet zo aannemelijk, want ik was eerder ongesteld geweest met kunstnagels en na overleg met Marieke bleken het eigenlijk vooral zwangere vrouwen die last hebben van die hormonen.
Wat bleek? Marieke had een ander merk acryl (Magnetic in plaats van CND) gebruikt, die waarschijnlijk (bij mij in ieder geval, dit kan per persoon verschillen) niet stevig genoeg was om op de hele nagel te zetten. Veel mensen willen een felle kleur voor nail art of als tip voor een french manicure en niet voor de hele nagel, waardoor deze kleuren in sommige gevallen blijkbaar minder stevig zijn of worden gemaakt. Want ook nadat mijn ene nagel gerepareerd was ging het weer mis: na een paar dagen brak een andere. Ook stainde de acryl veel meer dan de bedoeling kan zijn: mijn eigen nagel bleek helemaal geel. Gelukkig weten we bijna zeker waar het aan ligt – aan dat wat ik net heb uitgelegd-, zodat dat niet nog een keer hoeft te gebeuren.
Over mijn eigen nagel gesproken: dat was even wennen! Ook al was het maar voor een paar dagen, het was heel raar om weer één nagel in de buitenlucht te hebben. Ik kan jullie nog niet goed vertellen hoe dat precies is, want ik heb die ene nagel erg ontzien en afgeplakt met een pleister (omdat ik het gestainde niet mooi vond, ik bang was dat ik aan de nagel zou gaan bijten en ook omdat mijn nagel vrij gevoelig was). Als mijn nagels er kunstnagels er bij allemaal en bewust af gaan, zal ik verder ingaan op hoe dat is. Dan ga ik daar verslag van doen: het leven na kunstnagels…
Nu nog even terug naar het leven mét kunstnagels. Gisteren schreef ik het al: na mijn gele nagels ging ik voor roze glitter. Eerlijk gezegd bevallen deze me tot nu toe heel goed en wel omdat ze ergens even ‘lekker rustig’ (en toch niet te ingetogen) zijn. De glitters zijn natuurlijk best opvallend, maar eigenlijk alleen wanneer je ze in de zon ziet. Verder is de ondertoon van de gel zacht zalmroze en dus geen echte eyecatcher. Als ik nu mijn outfit foto’s bekijk zijn mijn nagels geen echt accessoire meer, zoals bij mijn groene nagels (nog altijd mijn grote favoriet) het geval was. Soms vind ik dat een voordeel, soms vind ik het jammer. Voor mij werkt in ieder geval de afwisseling van kleuren en effecten op mijn nagels erg goed, merk ik: zo raak ik nergens echt op uitgekeken. Qua vorm wil ik echter (nog) niet afwisselen: ik ben nog steeds in de wolken met de punten.
Voordat ik voor de roze glitter koos wilde ik trouwens nog iets fancy’s proberen: een nagel die qua kleur over zou lopen als in deze tutorial (zonder de gevlochten nagel, dus alleen de kleurverloop nagels)van Maaike. Samen met Marieke heb ik verschillende kleuren en manieren van aanbrengen geprobeerd om eenzelfde effect te krijgen, maar op de één of andere manier kwam het er bij onze testnagel niet zo mooi uit te zien als op Maaike’s nagels. Waarschijnlijk omdat “onze” kleuren te ver uit elkaar lagen qua tint en daardoor dus niet mooi in elkaar overliepen.
Trouwens, Marieke (hier lees je meer over haar) verhuist vandaag met haar salon naar een nieuw pand. Ze had haar eigen hoekje bij de Cosmo kapper in Arnhem Centrum, zoals je eerder hebt kunnen lezen, maar heeft nu gekozen voor een eigen pand en een eigen salonnaam. Mocht je haar ook een bezoek willen brengen: je vindt haar vanaf nu op de Doelenstraat 5 in Arnhem, met haar eigen nagelsalon Original Nails. Mocht je vragen hebben over wat ze voor je kan betekenen, dan kun je haar altijd bellen: 06 14839050.
Voor haar nieuwe pand zoekt Marieke nog een pedicure, schoonheidsspecialiste, of andere ZZP’er met een beauty van een beroep, die met haar het pand wil delen. Heb je hierin interesse? Ook dan kun je haar het beste even bellen: 06 14839050.
Zo, dat waren mijn kunstnagelavonturen voor deze maand. Alvast een fijne Koninginnenacht, mocht je het vieren!
Foto’s door mij.
Maart is alweer bijna om en dus vind ik het tijd om te vertellen hoe mijn tweede volle maand met kunstnagels was. Natuurlijk heb ik niet zoveel te schrijven als de vorige keer (daar legde ik álles rondom mijn kunstnagels en nagelstyliste uit, dat zal ik nu niet meer doen), maar terugblikken en een langere termijn mening geven over kunstnagels kan geen kwaad, toch?
Na de vorige Nail diary deelde ik deze post met jullie: mijn volgende nagels zouden groen, glittertjesroze of allebei worden en ik liet jullie raden wat het geworden was. Ik koos voor groen omdat het me deed denken aan foto’s als deze van Rihanna en deze van Rita Ora. Ik moet eerlijk zeggen dat ik maar zelden het voorbeeld van celebs volg, maar die felgroene nagels had ik al een paar keer bij een bekende artiest gezien en dat vond ik zulke stoere eyecatchers: daar kon geen glittertjesroze tegenop.
De puntvorm (stilettovorm) van mijn nagels was iets waar jullie maar niet aan konden wennen. Al bleek later dat het niet zozeer om de puntvorm ging, als wel om de combinatie van de punt en het felle groen. Veel van jullie werden er bang van, omdat het groen al zo ‘in your face’ oogt en die punt ook nog eens de associatie oproept dat ik je de ogen uit kan krabben (voor de duidelijkheid: ze zijn helemaal niet scherp, ik kan er echt nog geen vlieg mee kwaad doen hoor).
Toen ik het pied-de-poule printje op mijn nagels liet zien bleek dat jullie je dus vooral aan die groen/punt combinatie gestoord hadden: “Nu vind ik het puntje veel mooier, omdat het printje netjes is”. Ik snap het: pied-de-poule is best braaf en een puntvorm maakt het wat minder braaf zonder dat het ordinair wordt. Toch moet ik zeggen dat ik, nu ik de pied-de-poule nagels een tijdje heb, mijn groene puntnagels best wel mis en zeker weet dat ik ze juist een geweldig accessoire vond. Zwart/wit is – net als pied-de-poul- ook één van mijn favorieten, of het nou om kleding, nagels of wat dan ook gaat, maar misschien dus wel een beetje té braaf voor mij.
Een andere vraag die ik kreeg is of ik dat groen niet moeilijk te combineren vond en of ik mijn kleding ook aan de kleur aanpaste? Op de eerste vraag kan ik zeggen: nee. Juist doordat het een effen, felle kleur is, vond ik mijn nagels echt op zichzelf staan (als je begrijpt wat ik bedoel…). Ik ervaarde het zo: net zoals rode lipstick eigenlijk bijna nooit bij een outfit misstaat, vond ik dat mijn nagels ook niet. Rode lipstick hoeft niet te matchen, groene nagels ook niet.
Daarmee geef ik gelijk al antwoord op de tweede vraag: nee, eigenlijk niet. Bij geen enkele outfit vond ik mijn nagels echt níet passen, al vond ik het felle groen bij de ene outfit wel beter tot zijn recht komen dan bij de andere. In deze kleurrijke outfit gaat het groen bijvoorbeeld helemaal op, terwijl bij deze outfit het groen iets te veel de aandacht trekt en daarmee ook afleid van de outfit. Dat laatste is niet de bedoeling natuurlijk, maar deze outfit was de enige waarbij ik dat gevoel had.
Ik kan juist zeggen dat ik het groen makkelijker te combineren vind (in tegenstelling tot wat jullie schreven te denken) dan dit zwart/wit. Niet zozeer omdat zwart/wit niet bij veel dingen past, als wel dat ik nu een printje heb. Dit is toch een stuk drukker dan een effen kleur, waardoor mijn nagels bij een drukkere outfit eerder “too much” worden. Daar staat tegenover dat ik bij een simpele outfit, zoals deze, mijn nagels echt de finishing touch vind.
Na een paar maanden begin ik het wel te missen met mijn lakjes in de weer te zijn, zoals ik schreef, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het nu liever heb zoals nu: dat ik mijn eigen nagels aan de onderkant van de kunstnagels steeds langer zie worden, terwijl ik ze niet kapot kan bijten of kan scheuren. Dat geeft rust. Eén van jullie vroeg waarom ik mijn kunstnagels niet gewoon lakte (want ja: dat kan inderdaad ook) en daar was mijn reactie op:
“Met zwart/wit op mijn nagels kan ik mijn nagels alleen maar zwart lakken (anders zie je het zwart er toch doorheen) en felgroen was ook niet echt een goede basis voor lak. Eerlijk gezegd zou ik het ook wel zonde vinden: lakken kan altijd nog, nu heb ik even deze kunstnagels en die vind ik mooi genoeg :). Bovendien ben ik ook wel blij even verlost te zijn van de tijd etc. die lakken kost. Ik mis het alleen soms wel”.
Ook vroegen sommige van jullie zich af hoe het pied-de-poule patroontje zo net kon zijn aangebracht: deze is niet met de hand getekend of iets dergelijks, maar gestempeld met Konad nail art (google als je niet weet wat het is). De stempel moest in twee keer over mijn nagels heen, omdat mijn nagels te lang zijn om ze in één keer te kunnen stempelen. Daar hield ik mijn hart even voor vast, want in twee keer stempelen betekent meer precisiewerk, maar gelukkig zie je er bijna niets van dat het in twee keer gedaan is. De bovenkanten en de onderkanten sluiten heel mooi op elkaar aan. Slechts bij twee nagels is het een beetje schuin gegaan, maar dat zie je alleen als je van heel dichtbij kijkt.
Ik ben nog steeds heel blij dat al mijn nagels het steeds heel houden en hun hele “termijn” zo mooi blijven: dat had ik niet verwacht! Ik doe er ook nog steeds alles mee; om eerlijk te zijn begrijp ik echt niet waar je zo’n moeite mee hebt als je zegt dat je kunstnagels onhandig vindt (no effense natuurlijk).
Wat ik inmiddels wel jammer vind (daar begonnen sommigen van jullie al gelijk over toen ik het over kunstnagels had) is de uitgroei. Bij mijn groene kunstnagels stoorde ik me er zelf eigenlijk helemaal niet aan toen ik uitgroei kreeg, totdat mensen me erop gingen wijzen en gingen vragen of mijn nagels erop geplakt waren. Toen mijn nagels vervolgens waren bijgewerkt in de pied-de-poule print zag ik pas het verschil: die uitgroei had mijn groene nagels nóg wat nepper (vandaar de opplak-associatie) gemaakt en nee, dat is inderdaad niet zo mooi. Nu mijn pied-de-poule nagels beginnen uit te groeien stoor ik me er wél aan. Al ben ik ook blij dat door mijn uitgroei de nagels weer wat langer worden. Ik vind lange nagels geweldig en ga ze bij mijn volgende “kunstnagel beurt” lekker niet bij-/korter laten vijlen.
Mijn groene nagels na drie weken.
Uitgroei is een onoverkomenlijk feit bij kunstnagels helaas (net zoals het dat bij haar verven is), tenzij je heel frequent gaat (wat helaas meer tijd en geld kost). Ik ga op dit moment om de drie weken. Dat vind ik ook echt de maximale termijn om mijn kunstnagels er verzorgt uit te blijven laten zien. Hoe vaak jij zou moeten gaan kan anders zijn: doordat ik bijvoorbeeld veel typ, groeien mijn nagels harder. Dit kan per persoon erg verschillen.
Weet je nog niet wat voor soort kunstnagels ik heb, naar welke nagelstyliste ik ga en hoe ik aan mijn adres gekomen ben? Dat vertelde ik allemaal in de vorige Nail diary. In die Nail diary staat ook een kortingsactie: die is alleen dit weekend nog geldig, dus wacht niet langer als je er nog gebruik van wilt maken.
Fijn weekend!
Foto’s door diverse mensen voor fashionisaparty.com.
Een dikke maand geleden koos ik voor kunstnagels als oplossing tegen mijn nagelbijten (daar meer over lezen? klik hier). Ik wist dat kunstnagels niet dé oplossing zouden zijn, maar op zijn minst de leukste.
Ga er even voor zitten, want ik ben weer eens niet in een beknopte bui. Toen ik op zoek was naar een goede, niet te dure nagelstyliste in Arnhem bleek dat nog best een lastige klus te zijn. De prijsverschillen bleken vrij groot en hoe moet ik als redelijke leek op kunstnagel gebied van een afstand weten of een nagelstyliste kundig is en redelijke bedragen vraagt? Nadat ik bij de goedkoopste, Chinese salons ontzettend vaag te woord werd gestaan, wilde ik iets professioneels en kwam ik bij de CosmoNailstudio uit. De studio neemt een klein plekje in het pand van Cosmo kappers in, in dit geval Arnhem Centrum. Marieke huurt de plek en werkt dus voor haarzelf, maar onder de naam van Cosmo.
Marieke kwam professioneel over en haar prijzen bleken redelijk: ze vraagt vanaf €55,- voor een nieuwe set (exacte prijzen vind je hier). Bovendien vond ik het een fijn idee dat Cosmo aan haar gekoppeld is: een bekende keten zal immers alleen maar in zee gaan met professionele mensen. Al een dag later zat mijn set naturel acrylnagels erop.
Op één vinger na, that is. De nagelriem van één duim was zo beschadigd door mijn gepulk dat Marieke er onmogelijk met chemische middelen rondom kon gaan zitten werken. Dit zou alleen maar voor een verdere ontsteking e.d. zorgen. Na een paar dagen moest ik dus terug voor mijn duim en waren mijn tien ‘kunstvingers’ compleet. Voor deze post wel handig dat dat het geval was, want zo kun je perfect het voorschil tussen Suz met gebeten nagels en Suz met kunstnagels.
Waarom acryl? Die keuze heb ik aan Marieke over gelaten. Ze zet ook gelnagels en ze zegt dat het heel persoonlijk is wat als prettiger wordt ervaren. Het kan bijvoorbeeld met hormonen te maken hebben dat gelnagels niet goed hechten aan je nagels en acrylnagels wel of omgekeerd. Als je zelf geen voorkeur hebt kun je eigenlijk willekeurig voor het één of het ander kiezen.
Ik koos in eerste instantie voor naturel omdat ik al lang blij was dat mijn nagels er weer verzorgd uitzagen, maar ik heb wel het gevoel dat ik nu de ‘kunstnagel vibe’ te pakken heb en het leuk vind om verschillende dingen te proberen. Bij kunstnagels denken veel mensen aan het standaard french manicure, maar dit hoeft helemaal niet.
Een vraag die veel van jullie hadden was: “Zijn je (stiletto) nagels niet heel onhandig?”. Nou, nee hoor! Ik doe er alles mee en heb het gevoel dat ik er alles mee kan doen. Marieke’s enige regel is: ‘Alleen je nagels niet als ‘hefboom’ gebruiken’. Verder kun je er in principe alles mee, ongeacht de lengte. Ik had vantevoren verwacht dat er wel een keer een nagel zou sneuvelen (reparatie is overigens gratis), maar nee: tot nu toe heb ik daar gelukkig nog totaal geen last van.
De nagels bevallen me ook goed omdat ik niet meer veel kwijt tijd ben met nagellak op en af doen (als mijn nagels daar dus tenminste goed genoeg voor zijn en hoeveel ik ook van nagellak houd), maar toch nagels als eyecatchers kan hebben. Daarbij heb ik niet meer dat de ene nagel langer is dan de ander omdat deze is afgebroken of ik deze heb afgebeten. Het kost wat om kunstnagels bij te houden, maar daar staat dus tegenover dat je helemaal geen omkijken meer naar je nagels hebt.
Het was de eerste dag natuurlijk wel even wennen: vooral bij een haarelastiekje indoen of een panty aantrekken moest ik even twee keer nadenken. Maar als je dat niet doet en het gewoon doet is er niets aan de hand.
Wat kan ik verder nog vertellen? Ik moest na twee weken al terug komen omdat nagels van nagelbijters heel snel groeien doordat nagelbijten het nagelbed stimuleert. Het is niet mooi als je nagels erg zijn ‘uitgegroeid’ en bovendien houden de kunstnagels dan nog maar weinig ondersteuning nodig (doordat je nagels zo kort zijn), waardoor de kans groter is dat ze eraf ‘kiepen’. Normaal gesproken kom je na 3 tot 4 weken terug voor een behandeling: afhankelijk van hoe snel je nagels groeien dus. Je kunt je nagels dan steeds van onderaf bij laten vullen, maar als je iets anders wilt – van rond naar stiletto’s of een andere kleur bijvoorbeeld- moet je een nieuwe set laten zetten zoals ik heb gedaan. Hieronder zie je mijn naturel nagels na twee weken en mijn stiletto’s na twee weken. Je ziet duidelijk dat de stiletto’s al minder snel uitgroeiden.
Wil jij ook kunstnagels proberen? Van Marieke mag ik je t/m 31 maart 30% korting geven op een eerste behandeling (nieuwe set, opvullen van je set als je al kunstnagels hebt, of misschien gewoon een manicure behandeling – net wat je wilt). Vermeld fashionisaparty.com bij je afspraak om de korting te krijgen.
Een afspraak maak je door Marieke te bellen (06 14839050) of mailen. Arnhem is niet voor iedereen dichtbij natuurlijk, maar als het dat voor jou wel is kan ik je Marieke (en kunstnagels) in ieder geval zeker aanraden.
Heb jij kunstnagels (gehad)/zou je ze willen?
Foto’s door diverse mensen voor fashionisaparty.com.
