Al jaren vormen zij het duo Suus & Sas: mijn zusje en ik. Ik schreef een tijdje geleden over deze kleine meid, die de laatste tijd in een echte grote meid is veranderd, in Schrijfgraag – Kleine zusjes worden groot. Het blijft bizar om deze foto’s te bekijken, met de herinneringen van haar als baby nog in mijn achterhoofd. Waar blijft de tijd?
In de link naar Schrijfgraag, in bovenstaande alinea, vindt je een foto van Saskia zoals ze er meestal uitziet: stoer. Vooral niet te tuttig en te meisjesachtig, vooral niet te vrouwelijk en te roze. Het liefst zwart, comfortabel, cool en niet te opvallend. Toch is ze, wat ook goed past bij de leeftijd, ook steeds weer aan het zoeken en ontdekken naar en van andere stijlen. De outfit die ik jullie vandaag laat zien, is er dan ook één die ze meer dan eens draagt. Een kleurrijke, vrolijke uitspatting kan er dus zomaar ook eens tussenzitten. Net zoals haar nieuwste look: een soort chino broek, met lichte blazer en bruine laarsjes. Vrijwel allemaal uitersten!
Saskia is onzeker, maar heeft niets om onzeker over te zijn. We zijn tegenpolen, en op sommige van haar eigenschappen ben ik jaloers, op anderen niet. Op de derde foto zie je haar spontaniteit, ook iets om haar niet voor te schamen. Tot slot zou ik willen dat ik Sas’ acteerkunsten in een foto kon laten zien, want die zijn gewoon steen- en steengoed. Het mooie aan Saskia is haar liefde voor mensen, mensen zoals ze zijn. Bij deze dus ook mijn vraag: take her as she is, maar probeer daarnaast je eerlijke mening te geven over haar stijl.
Foto’s door mij.
