De titel van deze post is een bekende zin. Én een zin waar de meningen, naar mijn idee, erg over verschillen (ik bedoel: begin op een verjaardag maar eens het ondewerp ‘plastische chirurgie’ en je hebt geheid een discussie). Daarom vond ik dat deze klassieker toch eens een keer in Wat vind jij? voorbij moet zin gekomen. Waarna ik mezelf meteen even moet verbeteren, want van afgezaagde onderwerpen moet ik juist niet zoveel hebben, maar ik geloofde gewoon dat ik en jullie aan dit onderwerp nog wel wat wat visies toe te voegen hebben.
Dat ‘Wie mooi wil zijn moet pijn lijden’ een bekende zin is, ontdek je wanneer je hem googled. Deze zin is de titel van honderden columns en discussies. Een voorbeeld is de column van een meisje die op haar 25e haar jeugdwens in vervulling laat gaan: een navelpiercing zetten. Of – lekker origineel!- een column over pumps die ongenadigbaar zijn:
“Deze zin heeft altijd al veel meer gemeen met de vrouw dan met de man gehad. Vrouwen hebben veel te voorduren. Dus voor de mannen onder ons, ontmoet de grootste boosdoener: de elegante pump.” Bron
Als je hakken uitzoekt, dan weet je dus dat het geen gympen zijn en dat comfort op dat moment dus ondergeschikt is aan ‘mooi’ zijn. Maar zoals dat gaat in onze maatschappij: mensen willen altijd meer. Dus er én nog mooier uitzien op hun hakken én dat comfort zoveel mogelijk terugkrijgen. Vandaar dat sinds enkele jaren in Amerika (where else?) high heels surgery bestaat. Dit is een operatie waarbij tenen die eventueel naar buiten steken recht worden gezet, zodat je voet smaller is en beter in de pump past. Daarbij worden tenen die te lang zijn (en daardoor knel komen te zitten in de schoen of -in het geval van peeptoes– over de rand vallen) korter gemaakt. En tot slot wordt er vet van elders uit je lichaam onder de bal van je voet aangebracht, zodat je als het ware op een kussentje loopt. Ik durf haast te wedden dat aan het begin van deze post jullie nog dachten: ‘wat piercing- of hakpijn moet kunnen hier en daar’, maar dat dit laatste de meesten toch wel te ver gaat. Vooral omdat de cijfers er vervolgens niet om liegen: 48% van de behandelden zegt dat hoge hakken na de operatie niet beter zitten/lopen. Lekker dan, wanneer je echt duizenden (!) euros aan deze ingreep hebt uitgegeven. Het ergste is echter misschien nog wel, dat het ook een stuk goedkoper kan (goedkoper dan menig designer paar schoenen kost zelfs). Voor een paar honderd euro kun je collageen in de bal van je voet laten spuiten wat de huid ‘opvult’ (een soort botox dus, naar mijn idee); binnen 20 minuten sta je weer buiten met een soort kussentje onder je voeten. Een laagdrempelige ingreep, maar het resultaat houdt maar tot zes maanden.
Achtergrondinformatie vind ik belangrijk, maar ik denk dat ik je stiekem niets nieuws verteld heb: mensen gaan héél erg ver voor hun uiterlijk, en het belangrijkste bezwaar daartegen is dat hun gezondheid er (ernstig) onder gaat lijden. In dit geval heb ik pumps als welbekend voorbeeld genomen, maar mijn uitgangspunt is ‘Wie mooi wil zijn moet pijn lijden’ in zijn algemeenheid. Daarom is mijn stelling:
“Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, zolang de ingreep/pijn maar niet ten koste van je gezondheid gaat”.
Persoonlijk vind ik dat je best wat mag doen wat tegen je gezondheid ingaat. Zo heb ik meerdere piercings, en daar heeft mijn lichaam natuurlijk ook niet om gevraagd. Als gezondheid altijd maar het uitgangspunt is dan ben je je hele leven bezig geweest met goed voor jezelf te zorgen maar heb je het leven misschien wel helemaal niet beleefd.
Wél vind ik dat er tegenwoordig nog maar veel te weinig rekening wordt gehouden met onze gezondheid. Ik heb wel eens verteld dat ik me wel eens vergis in het feit dat het leven ‘maakbaar’ is en ik ben zeker niet de enige. Regelmatig zie ik op televisie of op straat mensen die héél slecht voor zichzelf zorgen, omdat ze waarschijnlijk een soort minderwaardigheidscomplex hebben. Dat vind ik heel triest, want fysiek wordt je er niet beter op en mentaal ook niet: perfectie valt nooit te bereiken, en dus zul je alleen maar gefrustreerd worden door het feit dát het leven dus helemaal niet ‘maakbaar’ is.
Mijn mening is dus zoals het met veel dingen in het leven is: best genuanceerd. Je mág wat mij betreft best wel eens pijn lijden voor je uiterlijk of omdat je dat om wat voor reden dan ook fijn vindt, maar wat ik echt onzin vindt is dat je alleen mooi kunt zijn áls je pijn lijdt. Integendeel: mensen die lekker in hun vel zitten en zich comfortabel voelen zullen juist eerder mooi gevonden worden.
Daarnaast vind ik het ook belangrijk om aan te kaarten dat ik geloof dat echt niet iedereen hakken draagt of een operatie laat doen puur om móói te zijn. Er kunnen altijd nog andere redenen zijn, zoals de ervaring meemaken, meer zelfvertrouwen krijgen, ouder of jonger willen overkomen, etc.
Nu ben ik benieuwd naar jouw mening: in hoeverre vindt jij dat je uiterlijk vóór je gezondheid mag gaan en waarom? Geloof jij erin dat je hier en daar pijn moet lijden om er mooi uit te zien? En wat voor pijn is dat dan? Geef je mening op de stelling!
Gebruikt als bron, ter inspiratie en ondersteuning:
Vogue.nl (bron eerste afbeelding)
