Als we het dan toch hebben over volwassen worden: ik wilde deze kniesokken graag nog eens combineren, maar terwijl ik ze aanhad en deze foto’s maakte realiseerde ik me dat ik “dit” niet meer ben. Tussen aanhalingstekens, want wat is “dit” precies? Ik weet het niet. Kinderachtig, speels, bont, druk? Ik weet niet precies waar ik qua stijl nou precies afscheid van heb genomen. Komt nog wel. Het is een proces, weet je nog?
Bij elke creatie die ik voor de spiegel met sokken maakte dacht ik: leuk. Op de sokken na. Het eindresultaat is dan ook niet iets geworden om over naar huis te schrijven. Toch moest en zou ik de kniesokken, mijn combinatie met ze en deze tekst aan jullie laten zien/lezen. Om te laten zien dat mode meer is dan alleen kleding, maar ook gaat om ‘wie ben ik?’ en ‘hoe straal ik dat uit?’. Filosofisch allemaal, hè?
Wat ik wél leuk vind, om enigszins positief te blijven, is mijn haar. Althans, van de voorkant. De staart hing namelijk zo futloos als ie nog nooit gehangen heeft. Soms is dat zo en soms kun je er niets aan doen: hoe je hem ook omhoog kamt, wat je er ook opsmeert of in spuit.
Wat vind jij van mijn haar? En van de kniesokken? Hoe had jij ze gecombineerd?
WE jurkje
Clockhouse by C&A blazer
ASOS kniesokken (kun je hier vinden)
New Balance sneakers (hier kun je look-a-likes vinden)
Foto’s door Bas Visserman.