inzichten bijhouden en opschrijven waar ik dankbaar voor ben. Afgekeken van Ninke. Het leek me een goed idee.
Maar die schriftjes blijven in de doos waarin de pakketbezorger ze bezorgde. Al zeker een week. Ze staan te wachten tot ik ga vloggen over die schriftjes. Vertellen voor de camera over mijn inzichten en dankbaar zijn. Maar ik heb geen zin. 
meer
“Reclame maken voor kinderen onder de twaalf jaar wordt verboden en sluikreclame in vlogs mag ook niet meer”. Dat heeft het Commissariaat voor de Media besloten. Het onderwerp ‘influencers en reclame’ ligt gevoelig. Ik denk dat veel volwassenen vinden dat we te weinig grip hebben op de (slechte) invloed die influencers op kinderen uitoefenen. Daardoor worden onlinemediaregels steeds verder aangescherpt. meer
‘Mijn nichtje van dertien ziet jou als een rolmodel’. Het maakte indruk. Een beetje naïef misschien, maar zo zie ik mezelf helemaal niet: als rolmodel. En toch. Als ik door mijn blog scroll, twijfel ik eraan of ik mezelf zie op de foto’s.
Ik speel geen rol, ben geen model en voel me daardoor waarschijnlijk ook geen rolmodel. Ik voel me wél blogger. Bloggen is niet wat ik doe, het is echt wie ik ben. Gedeeltelijk natuurlijk. Ik zeg weleens dat ik Fashion is a party als mijn product zie, maar eigenlijk is Fashion is a party meer mijn alterego. Dus als ik mezelf niet zie op mijn foto’s, dan zie ik waarschijnlijk mijn alterego. meer
Ik zong I’ve got the right to be wrong van Joss Stone, dat toen net was uitgebracht. Ja, zo jong ben ik inderdaad: in 2004 zat ik nog op de basisschool.
Het is voor mij een heel tof en krachtig nummer. Net kwam hij een soort van per ongeluk voorbij op Spotify. Op het goede moment, bij de goede emotie. Soms moeten dingen gewoon zo zijn.
Fouten durven maken is een zwaar onderschat iets, vind ik. Omdat fouten pijn doen. En niet de schoonheidsprijs verdienen. Maar een fout is goud. Wat mij betreft heeft het woord ‘fout’ dan ook de verkeerde definitie gekregen. De verkeerde connotatie. En de verkeerde associatie. meer
Is niet altijd zo geweest overigens. Ik vond de tijd dat Instagram er alleen voor iOS was en ik een Samsung had helemaal niet erg. Instagram was de bedreiging van Twitter. Van de Twitpic. En ik was zo’n stom figuur die bang was voor verandering.
…maar Instagram houdt niet van mij. Laat ik het zo stellen: 9415 Instagram volgers (en gisteravond waren het er nog 9421) is helemaal niets voor een fashionblogger. Gewoon takkeweinig. Ik moest even een drempel over om dat op te schrijven, maar die drempel ligt achter me. meer
Aussie. Onder de douche realiseer ik me dat ooit één van mijn eerste persevents van Aussie was. Mijn allereerste persevent was van Diesel, ik zal het nooit vergeten. Maar Aussie kwam niet lang erna.
Het was de tijd van bloggers die nu allang niet meer bloggen. En van bloggers die toen nog lang niet blogden. Het was de tijd dat mijn hoofd voor ongeveer een achtste kaal was. En make-up me maar bar weinig kon schelen. De tijd dat we nog opkeken van een iPad. meer
vlog publiceerde waar ophef over ontstond. Tot dat moment dacht ik min of meer dat (mijn) vlogs ongecensureerd, puur en eerlijk konden zijn. Na dat moment ben ik daar toch wat anders tegenaan gaan kijken.
Ik heb mijn hele leven al wel dingen op mijn eigen manier gedaan en daarbij regelmatig afgeweken van de norm. Dat leverde soms weerstand op. Onzekerheid. Ik heb gefronsde wenkbrauwen gezien en onbegrip gevoeld. Ook heel veel van het tegenovergestelde overigens, dat moet absoluut benoemd worden.
Ik geloof(de) dus dat ik niet meer zo heel snel schrik van een kritische comment hier of daar. Zeker omdat ik al een tijdje meedraai op het anonieme internet. Maar toen – een jaar geleden- schrok ik wel degelijk. Een kritische comment hier of daar is heel anders dan “met zijn allen tegen één”. Want zo voelde het toen. Hoewel ik ook veel bijviel kreeg. Maar grijs is toch minder nadrukkelijk aanwezig dan zwart of wit. meer
schreef ik al een aantal overwegingen om níet alleen door te gaan met vloggen: bang om saai en de zoveelste te zijn bijvoorbeeld. Nog steeds spoken zulke gedachten door mijn hoofd: wat is online nou mijn toegevoegde waarde? Ik vind het belangrijk, maar tegelijkertijd heel moeilijk, om die vraag te beantwoorden. Soms kan ik simpelweg gedemotiveerd raken bij het idee dat alles wat je op de wereld kunt doen al eens door een ander is gedaan. meer
